از تهران تا سرزمین ژرمن ها
گزارش توصیفی زیر درباره جوانی است که از دانشگاه هامبورگ بورسیه تحصیلی گرفته و راهی آن کشور است که برای درس 3 واحدی روزنامه نگاری تخصصی آماده کرده بودم. البته این گزارش داستانی واقعی نیست و براساس تخیل نوشته شده است.
از تهران تا سرزمین ژرمن ها
علی ولی پور- دانشجوی روزنامه نگاری: داستان از آنجا شروع می شود که پذیرش و بورسیه تحصیلی خود را از دانشگاه هامبورگ می گیرد و شهریور ماه سال 1390 ایران را به مقصد آلمان ترک می کند. از جزئیات سفرش می خواهد بگوید؛ از همان ابتدا، از لحظه ای که هواپیمای ژرمن ایر چرخ های خود را به کندو می کشد و راه به سوی آلمان پیش می گیرد، آغاز می کند. دیرتر از همه داخل هواپیما می شود، افرادی که در داخل هواپیما نشسته اند، قیافه ی متکبرانه آلمانی به خود گرفته اند گویی در آلمان هر کدام برای خودشان دولتی دارند. می رود و جایش را پیدا می کند، انتهای هواپیما کنار پنجره. در همین حین صدای خلبان از بلندگو به گوش رسید که ابتدا با تذکر به بستن کمربند ایمنی و در ادامه از جزئیات سفر پنج ساعته گفت. خلبان از آلمان می گوید و جوان کپسول انرژی می شود، شانه بالا می اندازد و خود را سرجایش جمع و جور می کند، مجله آلمانی اشپیگل را به دست می گیرد، ابرو بالا انداخته و نگاهی به ظاهر عمیق به آن می اندازد ولی از فرط ذوق زدگی که پنهانش کرده، ته دلش قند آب می شود. با همسفر کنار دستی خود سر صحبت را باز می کند، او هم متین و آرام مشغول گفتگو با جوان می شود. از محتوای کلامش متوجه می شوی خصلت آلمانی ها که نظم، برنامه ریزی، قانون گرایی و تلاش از ویژگی های بارز آن هاست در وی سرایت و او را هم آلمانی کرده است. مردی است میانسال که 60 ساله به نظر می رسد، با موهای دراز جوگندمی، عینکی و کت شلوار پوش یشمی رنگ با کراوات. سیاسی نیست و هیچ علاقه ای به سیاست ندارد، اما گاهی به ناچار سیاسی حرف می زند. می گوید سالیان درازی است که در بندر هامبورگ که یکی از شهرهای ایرانی نشین و جزو شهرهای برتر صنعتی آلمان و اروپاست زندگی می کند، یک شرکت دارو سازی بزرگی را در کنار دریاچه آلستر در مرکز شهر روبراه کرده است و مدعی است علاوه بر وجود متخصصان زبردست و امکانات، سرمایه گذاری و سرمایه اش در آلمان امنیت زیادی دارد تا نسبت به داخل ایران. صحبت کمی سیاسی شد. سپس شروع به معرفی شهر و هموطنانش در هامبورگ می کند. می گوید هامبورگ ونیز شمال اروپاست، شهری با بافت نو و تمیز با رودخانه های بسیار و دریاچه ای نسبتا بزرگ در وسط شهر و ساختمان هایی با معماری تلفیقی گوتیک و باروک قرون وسطایی و مدرن. وی درادامه معرفی هامبورگ اضافه می کند: در اواخر جنگ جهانی دوم زمانی که آلمان نازی داشت عقب نشینی را به طرز فجیعی تجربه می کرد توسط بمب افکن های نیروهای متفقین به کلی ویران و با خاک یکسان شد، و مردمش بعد از جنگ دست در دست هم دادند و با انرژی بالا آلمانی بهتر و زیباتر از قبل ترتیب دادند که هم اکنون از همه نظر جزو کشورهای نمونه اروپا محسوب می شود. وقتی از ایران می گوید شکوه هایش سر به فلک می کشد و وقتی از اروپا و آلمان می گوید طاووس بی عیب و زیبایی معرفی می کند که همه چیزش طبق اصول، برنامه و قانون است. همسفر 60 ساله با نگاهی نرم به چشم های جوان حرف های خود را چنین ادامه می دهد: ایرانیانی که در هامبورگ زندگی می کنند پرجمعیت ترین جامعه در خاک آلمان هستند ولی چون خط فکری، عقیدتی و سیاسی مختلف دارند و از سوی دیگر آستانه تحملشان کمتر است، زیر یک سقف جمع نمی شوند و آنطور که باید منسجم و یکپارچه نیستند. مرد میانسال سپس با کشیدن آهی از ته دل اضافه کرد: به مدد برخی اعیاد باستانی و مراسم هایی در پارک مرکزی هامبورگ دور هم جمع می شوند و به جشن و پایکوبی می پرازند. چهارشنبه سوری، نوروز، 13بدر و شب یلدا از آن جمله هستند.
از همه جا حرف زدند، تا اینکه خلبان به انگلیسی گفت اکنون در آسمان آلمان هستیم. کسی که تا الان یک وجب از خاک ایران را نه راست رفته بود نه چپ، اکنون خلبان ورود او به آسمان آلمان را خوش آمد می گوید. جوان از خوشحالی در پوستش نمی گنجید، برق شادی در چشمانش را از فرودگاه امام تهران می شد دید و فهمید که چطور از آلمان و اروپا برای خودش یک بهشت زمینی ساخته است. از پنجره هواپیما بدون زدن هیچ پلکی چنان به زمین پر از درخت و دریاچه آلمان چشم دوخته بود که گویی از دور گنبد و مناره های مسجدالنبی را دیده است. لحظه به لحظه به تپش قلبش افزوده می شود، نمی داند مضطرب و نگران است یا خوشحال. ولی هرچه هست خود را تا الان نزدیک تر به هدف خود نمی دید. بعد از حدود یک ساعت، دوباره صدای خلبان از بلندگو به گوش رسید که می گفت: مسافران گرامی کمربندهای ایمنی را بسته و صندلی ها را به حالت قبل برگردانید هواپیما تا پانزده دقیقه دیگر در فرودگاه هامبورگ به زمین خواهد نشست. جوان تجربه اول پرواز بر فراز هامبورگ را اینگونه تعریف می کند: از بالا که شهر هامبورگ را نگاه می کنی تا چشم کار می کند درخت می بینی، دریاچه، رودخانه و چمن، گو اینکه شهر را میان یک جنگل و مرتع بسیار بزرگ سرسبز درست کرده اند. هواپیما از ارتفاع خود خیلی کاسته است اکنون تکه ابرهای هامبورگ را بالای سر خود می بینی و وقتی پایین را نگاه می کنی انعکاس نور آفتاب کمی چشمانت را اذیت می کند معلوم می شود که هوای همیشه بارانی و ابری هامبورگ امروز هم مثل روزهای قبلی دقایقی پیش دلی از عزا در آورده و چهره شهر را خیس کرده و جایش را به آسمانی صاف و تا حدودی نیمه ابری به امانت داده است. جوان کمربند را قبل از اینکه هواپیما فرود کامل داشته باشد باز می کند انگار می خواهد خود را زودتر از هواپیما به فرودگاه برساند. هواپیما ایستاد و اکنون به کعبه آمال و قسمتی از هدف خود رسیده است و به امید ساختن یک آینده درخشان کوله پشتی را کول می کند سریع از همسفرش خداحافظی کرده و زودتر از بقیه مسافران بلند می شود و با عجله به سمت در هواپیما می رود . مثل باران بهاری نم نم از پله ها همراه بقیه مسافران با ژستی آلن دلونی پایین می آید غافل از پشت سرش که ترافیکی به درازای خیابان شانزالیزه درست کرده است. در انتها سوالات زیادی ایجاد می شود ولی آیا این جوان هم مثل بقیه مهاجران بعد از سالها خواهد گفت: آنقدر غربت کشیدم تا وطن از یادم رفت؟!
10/9/91
روزنامه نگاری باز؛ وقتی خبر تغییر می کند
روزنامهنگاری باز؛ وقتی خبر تغییر میکند
داستان سه بچه خوک و گرگ بد گنده را به یاد دارید؟ همان بچه خوکهایی که بدون توجه به نصیحتهای برادر زرنگ و کاریشان برای اینکه به فلوت و ویلون زدنشان برسند، از روی تنبلی خانهای از پوشال و علف برای خودشان ساختند؛ در حالی که برادر سومی که زرنگ و کاری بود خانهای از آجر برای خودش ساخت. خانه دو خوک فلوت زن و ویلون زن در مقابل فوتهای گرگ بد گنده خراب و ویران میشود و دو خوک بی خانمان شده برای نجات از دندانهای گرگ به خانه برادر زرنگ و کاری خود پناه میبرند. گرگ که نمیتوانست با فوت خانه آجری خوک کاری را ویران کند، تصمیم می گیرد از لوله بخاری وارد خانه شود؛ اما بچه خوک ها ظرف بزرگ آب جوشی را زیر لوله بخاری می گذارند و به این ترتیب گرگ داخل ظرف میافتند و می سوزد و فرار میکند.
منابع آزمون كارشناسی ارشد رشته علوم ارنباطات اجتماعی
منابع آزمون کارشناسی ارشد رشته
«علوم ارتباطات اجتماعی» و «مطالعات فرهنگی و رسانه»
(کنکور سراسری - کد ۱۱۳۸)
منابع پیشنهادی آزمون کارشناسی ارشد رشته علوم ارتباطات برای آزمون سال ۱۳۸۸ از طرف گروه ارتباطات اجتماعی دانشگاه علامه طباطبایی به شرح زیر اعلام شد:
الف- مباحث کلی ارتباطات جمعی: مباحث کلی ارتباطات شامل دروس دهگانه دروه کارشناسی به شرح زیر است:
(مبانی ارتباط جمعی، مبانی ارتباطات انسانی، نظریههای ارتباط جمعی، حقوق مطبوعات، ارتباطات بینالمللی، ارتباطات سیاسی، ارتباطات و توسعه، افکار عمومی، اصول روابط عمومی، شناخت مخاطبان، مبانی جامعه اطلاعاتی.)
- وسایل ارتباط جمعی (جلد یکم) کاظم معتمد نژاد تهران: دانشگاه علامه طباطبایی، ۱۳۸۵
- جامعهشناسی وسایل ارتباط جمعی، ژان کازنو، مترجمان: باقر ساروخانی، منوچهر محسنی تهران: انتشارات اطلاعات ۱۳۸۴.
- ارتباطشناسی: ارتباطات انسانی (میانفردی، گروهی، جمعی)، مهدی محسنیانراد تهران: انتشارات سروش. ۱۳۸۴
- درامدی بر مطالعات ارتباطی، جان فیسک، مترجم: مهدی غبرایی، چاپ اول، ۱۳۸۶
- نظریههای ارتباطات، ورنر سورین و جیمز تانکار، مترجم: علیرضا دهقان تهران: انتشارات دانشگاه تهران، ۱۳۸۴
- درآمدی بر نظریه ارتباطات جمعی، دنیس مک کوئل، ترجمه اجلالی، تهران: انتشارات مرکز مطالعات و تحقیقات رسانه، ۱۳۸۲
- یک جهان، چندین صدا، شن مکبراید، مترجم: ایرج پاد، تهران: انتشارات سروش، ۱۳۷۵
- ژئو پلتیک اطلاعات، آنتونی اسمیت، مترجم: فریدون شرانی، تهران: انتشارات سروش ۱۳۶۴
- نظریههای جامعهاطلاعاتی، فرانک وبستر، مترجم: اسماعیل قدیمی، تهران: انتشارات قصیدهسرا. ۱۳۸۴
- عصر اطلاعات و ظهور جامعه اطلاعاتی، مانوئل کسلز، متجرم: احمد عقیلیان و دیگران. ۱۳۷۹. جلد اول
- حقوق مطبوعات (جلد یکم)، کاظم معتمدنژاد تهران: مرکز مطالعات و تحقیقات رسانهها. ۱۳۸۲
- جامعه و سیاست، مایکل راش، مترجم: منوچهر صبوری: تهران: سمت. ۱۳۷۸
- ارتباطات سیاسی در عمل، دیوید پالتز، تهران: دانشکده صداسیما. ۱۳۸۱
- ارتباطات و افکار عمومی، علی اسدی، تهران سروش. ۱۳۷۰
- افکار عمومی، ژودیت لازار، مترجم: مرتضی کتبی، تهران: نشر نی، ۱۳۸۴
- جهانی شدن فرهنگ، جان تاملینسون مترجم: محسن حکیمی، تهران: ۱۳۸۲
- مخاطبشناسی، دنیس مککوایل، مترجم: مهدی منتظرقائم، تهران: انتشارات مرکز مطالعات و تحقیقات رسانهها. ۱۳۸۵
- اصول روابط عمومی، امینی، رضا، تهران: دانشکده علوم ارتباطات اجتماعی، ۱۳۵۰
- فصلنامه رسانه (ویژهنامه ارتباطات و توسعه)
- فصلنامه رسانه (ویژهنامه حوزه عمومی و دموکراسی)
- فصلنامه علوم اجتماعی (ویژهنامه ارتباطات)
ب- اصول روزنامهنگاری: مباحث تخصصی شامل دروس زیر میشود:
(شیوه نگارش فارسی در مطبوعات، خبرنویسی، مصاحبه و گزارش(عملی و۲)، ویراستاری و مدیریت اخبار، مقالهنویسی و صفحهآرایی، ارتباطات تصویری)
- روزنامهنگاری (با فصلی جدید)، کاظم معتمدنژاد با همکاری ابوالقاسم منصفی تهران: نشر سپهر ۱۳۸۲
- روزنامهنگاری نوین، نعیم بدیعی و حسین قندی، تهران: دانشگاه علامه طباطبایی. ۱۳۸۶
- مبانی سواد بصری، دونیس داندیس، ترجمه مسعود سپهر، تهران: انتشارات سروش، ۱۳۸۱.
- مقالهنویسی در مطبوعات، حسین قندی، تهران: دانشگاه علامه طباطبایی. ۱۳۸۵.
- شیوه نگارش فارسی در مطبوعات، حسین عمادافشار، تهران: دانشگاه علامه طباطبایی. ۱۳۷۶.
- نگارش رسانهای، مهدخت بروجردی علوی، تهران: پژوهشکده مطالعات اجتماعی و فرهنگی، ۱۳۸۵
- شیوه خط فارسی مصوبه فرهنگستان
- فصلنامه رسانه (ویژهنامه آموزشی)
ج- زبان تخصصی (انگلیسی):در حد زبان عمومی دوره کارشناسی دانشگاهها توصیه میشود و منبع خاصی مورد نظر نیست.
د- تاریخ معاصر ایران و جهان و مسائل بینالمللی مهم معاصر: مطالعه تاریخ معاصر ایران و جهان در یکصد سال گذشته، شامل:
- تاریخ احزاب سیاسی ایران، ۲ جلد محمد تقی بهار، تهران: کتابهای جیبی ۱۳۵۷
- از صبا تا نیما، ۳ جلد، یحیی آرینپور تهران: انتشارات زوار - ۱۳۸۲
- از سید ضیا تا بختیار، مسعود بهنود
- مطبوعات سیاسی ایران در عصر مشروطیت، عبدالرحیم ذاکر حسین تهران: انتشارت دانشگاه تهران
- قدرتهای جهان مطبوعات، مارتین واکر، مترجم: محمد قائد، تهران: نشر مرکز ۱۳۸۲
- تاریخ جنگ سرد، آندره فونتن، ترجمه، عبدالرضا هوشنگ مهدوی
- تاریخ سانسور مطبوعات، ۲ جلد، تالیف گوئل کهن، ۱۳۸۵
- تاریخ تحلیلی مطبوعات ایران، تالیف استاد سید محیط طباطبایی، انتشارات بعثت، ۱۳۶۸
ه- آمار و روش تحقیق
در حد مباحث دوره کارشناسی رشتههای ارتباطات اجتماعی به شرح زیر:
(آمار مقدماتی، آمار در علوم اجتماعی، روشهای تحقیق در علوم اجتماعی، تحلیل محتوای پیامهای ارتباطی)
- (جروشهای تحقیق در علوم اجتماعی ۱و۲)، ارل ببی، مترجم: رضا فاضل، تهران: انتشارات سمت - ۱۳۸۴
- مبانی پژوهش در علوم رفتاری، تالیف فرد کرلینجر، ترجمه حسن پاشا شریفی و دکتر جعفر نجفی زند، جلد اول و دوم انتشارات آوای نور
- احتمالات و آمار کاربردی در روانشناسی و علوم تربیتی، علی دلاور تهران: انتشارات رشد ۱۳۸۴
- تحلیل محتوای روشهای کمی ارتباطی، رایف و لیسی، متجرم: مهدخت بروجردی علوی، تهران: سروش، ۱۳۸۴
- تحلیل محتوا: مبانی روششناسی، کلوس کریپندرف، مترجم: هوشنگ نایبی، تهران: انتشارات روش، ۱۳۷۸
جامعه شناسی روزنامه نگاری
جامعه شناسی روزنامه نگاری
خبرنگاران ایران -«در جامعه معاصر که اغلب جامعه ارتباطات یا جامعه اطلاع رسانی خوانده می شود، روزنامه نگار به چهره ای اسطوره ای تبدیل شده است .» این جملات در مقدمه کتاب جامعه شناسی روزنامه نگاری اثر اریک نووو دیده می شود .
اریک نوو استاد رشته علوم سیاسی در دانشگاه های فرانسه است و از سال ها پیش در زمینه جامعه شناسی گروه های مختلف اجتماعی به پژوهش و مطالعه مشغول است .
جامعه شناسی روزنامه نگاری در فرنسه ازدهه1970 آغاز شد اما طی سالهای 1990 جهشی چشمگیر یافت . دو قطب پژوهشی که از نظر فکری با هم پیوند نزدیکی داشتند به این تحول کمک زیادی کردند. یکی از این دو قطب نشریه اسناد پژوهش در علوم اجتماعی بود وقطب دیگرمرکز پژوهش های اداری و سیاسی در شهر رن که مدیریت آن را اریک نووو، نویسنده این کتاب در دست دارد .
جامعه شناسی روزنامه نگاری ، روزنامه نگاری را به عنوان پدیده ای اجتماعی مورد توجه و بررسی قرار می دهد . در این رشته نسبتا پویا و در عین حال جالب و بحث بر انگیز فقط درباره ی جنبه ها و آثار اجتماعی روزنامه نگاری بحث نمی شود ، بلکه روزنامه نگاری از جهات مختلف از جمله وسایل ارتباط جمعی ، گردانندگان و دست اندرکاران آن ، پیام های ارتباطاتی ، سبک های نگارشی ، مخاطبان ، آثار اجتماعی ارتباطات و جامعه شناسی تاریخی روزنامه نگاری مطالعه می شود .
روزنامه تگاری با مدرک دانشگاهی یا بدون آن؟!!!
روزنامه نگاری با مدرک دانشگاهی یا بدون آن؟!
جذابیت های روزنامهنگاری باعث می شود بسیاری برای ادامه تحصیل وارد این رشته شوند اما در این میان هستند فارغ التحصیلان بی شماری که 4سال و حتی بیشتر تلاش میکنند، درس میخوانند و یاد میگیرند اما هرگز به تحریریهها راه نمی یابند و در مقابل افرادی که در رشته های بسیار غیر مرتبط درس خوانده اند اما وارد روزنامه ها شده و در عین حال روزنامه نگاران موفقی هم بودند.
آیا مدرک دانشگاهی روزنامه نگاری بی اعتبار شده است؟ خبرنگاران چه میزان از آنچه که در دانشگاه آموخته اند در کار روزنامه نگاری خود بهره می برند؟ آیا دانشگاه ها ی روزنامه نگاری ایران بر اساس علم روز این رشته برنامه ریزی می شود ؟ این ها سوالاتی است که در پیچ و خم تحریریه های خبری بارها در ذهن خبرنگاران جرقه خورده است ؟ سوالاتی که پاسخهای متفاوتی هم داشته است .
یکی از خبرنگاران اجتماعی که به صورت حق التحریر به روزنامه ها مطلب می دهد و مدرک کارشناسی روزنامه نگاری از دانشکده خبر را دارد درباره این موضوع به «خبرنگاران ایران» می گوید: «من در دو زمان فعالیت خبری داشته ام. زمانی که هنوز دانشگاه نرفته بودم و زمانی که در دانشگاه درس های مرتبط را یاد گرفتم و با اطمینان می گویم تحصیلات دانشگاهی روی فعالیتم موثر بوده است.»
تاریخ معاصر مطبوعات و روزنامه نگاری در ایران
آنچه گذشت...
(تاریخ معاصر مطبوعات و روزنامه نگاری در ایران)
آزادی مطبوعات تنها از سوی قدرت های سیاسی و دولت ها محدود نمی شود بلکه در بسیاری از کشورها به ویژه کشورهای در حال توسعه و از آن جمله ایران تحدید این آزادی ها ناشی از مشکلات اقتصادی نظام روزنامه نگاری است.
ایجاد فضای عمومی مطلوب مطبوعاتی برای گسترش آزادی بیان و دسترسی آزاد به اطلاعات، توانمند سازی مطبوعات برای حمایت از آزادی های مشروع جامعه، پاسخگویی به نیازهای مردم و پیگیری مطالبات آنها به عنوان وجدان عمومی، آموزش های حرفه ای و استقلال رای در روزنامه نگاری همگی بخشی از مهمترین پیش شرط های لازم برای شکل گیری یک نظام روزنامه نگاری حرفه ای و تاثیرگذار به شمار می روند اما به نظر می رسد مجموعه این موارد در نگاهی عمیق تر می توانند تابعی از شرایط استقلال اقتصادی مطبوعات هر کشوری باشند. در سال های اخیر بسیاری از صاحب نظران حوزه رسانه و مطبوعات با انتقاد از تداوم وابستگی روزنامه های ایران به دولت یکی از مهمترین راهکارهای توسعه نظام مطبوعاتی ایران را کاهش تدریجی میزان وابستگی روزنامه ها به کمک های دولتی از یک سو و راه اندازی موسسات مطبوعاتی مستقل خصوصی از سوی دیگر دانستند. با این همه به نظر می رسد با وجود همه استدلال های منطقی و امیدواری های که می توان به راه اندازی موسسات مطبوعاتی خصوصی در ایران داشت به جز تعداد معدودی از روزنامه های اقتصادی که اکنون چند سالی است به طور نسبی با کمترین میزان کمک های دولتی اداره می شوند یا در صورت قطع یارانه های دولتی همچنان قادر به ادامه فعالیت خواهند بود، بیشتر روزنامه های ایران همچنان وابستگی اقتصادی خود را به دولت حفظ کرده اند.
روزنامه نگاری در سرزمین ژرمن ها
روزنامه نگاری در سرزمین ژرمن ها
خبرنگاران ایران -بابک موحدی :مروری بر نظام رسانه ای برخی کشورهای جهان از کشورهای توسعه یافته، کمتر توسعه یافته و کشورهای جهان سوم مدتی است بخشی از ستون ویژه "سایت خبرنگاران ایران" را تشکیل می دهد.هدف از نگارش این مقالات در این بخش آشنایی بیشتر خبرنگاران ایرانی با نظام رسانه ای برخی از کشورهای دنیاست.در بخشهای قبلی با مروری بر سیستم رسانه ای در کشورهای ژاپن ، فرانسه و هند تا حدودی با نظام مطبوعاتی این کشورها آشنا شدیم . در این مطلب نیز با برخی ویژگی های روزنامه نگاری در آلمان که یکی از کشورهایی است که روزنامه ها در آن تیراژ بالایی دارند آشنا می شویم .
در این مطالب به ذکر ویژگی های کلی رسانه ها در کشورهای مختلف توجه می شود، چرا که بررسی همه جانبه آنها نیازمند تحقیق و پژوهش های طولانی و میدانی است:
مطبوعات و بطور كلی وسایل ارتباط جمعی در آلمان از نفوذ وسیعی برخوردار بوده و به عنوان « قوه چهارم » خوانده میشوند ، قانون اساسی آلمان حق آزادی بیان و آزادی مطبوعات و حق دسترسی به همه منابع آزاد خبری را تضمین می کند( ماده پنج قانون اساسی ) در آلمان هیچگونه سانسوری برای مطبوعات مجاز نیست . مردم آلمان را میتوان از مشتاقترین خوانندگان روزنامه ، هفتهنامه ، ماهنامه و …. به شمار آورد. مطبوعات در آلمان هنوز هم جایگاه خود را حتی پس از نفوذ چشمگیر تلویزیون در میان مردم این کشور حفظ کرده اند .
معرفی روزنامه لوموند


لوموند روزنامهای فرانسوی زبان به معنی "جهان" است كه در پاریس منتشر و از مشهورترین روزنامههای جهان به حساب میآید.
لوموند در ١٩٤٤ مقارن با خروج نیروهای ارتش آلمان از پاریس آغاز به كار كرد و تا پایان جنگ به عنوان ندای فرانسهی ژنرال شارل دوگل شناخته میشد.
این روزنامه عصرها منتشر میشود و تیراژ آن حدود ٣٧٠ هزار نسخه در روز است و البته نباید آن را با ماهنامه لوموند دیپلماتیك كه گروه لوموند ٥١ درصد سهام آن را در اختیار دارد، اشتباه گرفت.
به گزارش دفتر مطالعات بینالملل خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا) لوموند با تقاضای ژنرال شارل دوگل پس از اشغال پاریس بوسیله ارتش آلمان توسط "بوماری هیوبرت" بنیان نهاده شد. اولین شمارهی این روزنامه در ١٩ نوامبر ١٩٤٤ چاپ و از ١٩ دسامبر ١٩٩٥ نیز از طریق پایگاه اینترنتی آن برای همگان قابل دسترس شد.
خبرنگاران، رایگان مشترک نشریات میشوند
خبرنگاران، رایگان مشترک نشریات میشوند
سامانه اشتراک خبرنگاران از ابتدای خردادماه آماده ارائه خدمات رایگان اشتراک نشریات به این قشر فرهیخته و خدوم کشور است.
معاون مطبوعاتی و اطلاعرسانی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی در گفتوگو با ایسنا، در حاشیه امضای تفاهمنامه خرید نشریات با نهاد کتابخانههای عمومی کشور با اعلام این خبر گفت: از این پس هر خبرنگار میتواند با مراجعه به سایتی که به همین منظور دایر شده است، نشریه دلخواه و مورد علاقه خود را به رایگان مشترک شود.
وی افزود: اعتبار این اشتراک تا سقف 2 میلیون ریال در سال برای هر خبرنگار خواهد بود؛ این اقدام در راستای دسترسی منظم و آسان فعالان خبری کشور به منابع دلخواه خود در حوزه رسانه مکتوب صورت خواهد گرفت.
محمدزاده با اشاره به وظیفه معاونت مطبوعاتی و اطلاعرسانی در حمایت مادی و معنوی از خبرنگار افزود: همچنین به موجب تفاهمنامهای که با دبیرکل نهاد کتابخانههای عمومی کشور به امضا رسید، خبرنگاران در سراسر کشور به طور رایگان میتوانند عضو کتابخانه عمومی محل فعالیت خود شوند.
دسترسی به این سایت از طریق سایت سمان و یا با مراجعه حضوری به اداره خبرنگاران معاونت امور مطبوعاتی و اطلاعرسانی و در استانها با مراجعه به اداره کل ارشاد استانها ممکن است.
معرفی مجله اشپیگل آلمان
معرفی مجله اشپیگل آلمان
هفته نامهی اشپیگل (به معنای "آینه" كه نماد انعكاس است) بزرگترین و با نفوذترین هفته نامهی آلمان است كه در هامبورگ منتشر میشود. شمارگان این هفته نامه حدود یك میلیون نسخه در هر نوبت است.اولین شمارهی اشپیگل در 4 ژانویهی 1947 در هانوفر منتشر شد. از نوامبر 1946 تا ژانویهی 1947 این مجله با نام Diese woche به معنی "این هفته" با ابتكار و حمایت دولت اشغالگر انگلیس در آلمان منتشر میشد.اما پس از خروج انگلیسیها این مجله در اختیار رودلف آگستین، از سردبیران برجستهی آلمانی قرار گرفت و از آن زمان بود كه نام آن به اشپیگل تغییر یافت. آگستین تا زمان مرگش در 7 نوامبر 2002 تملك و سردبیری مجله را بر عهده داشت. هفته نامه اشپیگل از سال 1950 به این سو تحت مالكیت آگستین و جان جار قرار گرفت. جار در سال 1962 سهم خود را به ریچارد گرونر فروخت. در سال 1969، آگستین سهم گرونر را 42 میلیون مارك خرید و تنها سهامدار اشپیگل شد.
در سال 1971، شركت گرونر وجار مجددا 25 درصد سهام مجله را خرید. در سال 1974، اگستین اشپیگل را از نو ساختار بندی كرد و به كاركنان فرصت داد كه سهامدار مجله شوند. هر كس كه سه سال در مجله كار میكرد فرصت و حق داشت كه سهامدار شود و در مدیریت مجله شركت داشته باشد. از سال 1952، اشپیگل به هامبورگ منتقل شد. از آنجا كه با استقبال خوبی روبرو شد به بازسازی كادر خبری، تحریریه و گرافیك خود اقدام كرد و علاوه بر توجه به موضوعات، بیشتر مطالب خود را نیز بهبود بخشید. از آن زمان اشپیگل سعی كرد حتی الامكان عكسهای مربوط به موضوع را نیز ارائه نماید. اشپیگل از لحاظ سبك و نحوهی ارائهی مطالب به مجلات خبری آمریكا نظیر تایم و نیوزویك شبیه است اما از لحاظ حجم مطالب و مقالات عمقی قابل مقایسه با آتلانتیك مونتلی در آمریكا (Atlantic Monthly) و اكونومیست در انگلیس است. یافتن ریشههای خبر و گزارش از حقیقت ماجرا مهمترین وجه مشخصهی اشپیگل است. خبرنگاران این نشریه كه از موفق ترین خبرنگاران دنیا به حساب میآیند با هر مشقتی كه شده به واقعیت خبر و گزارش دست پیدا میكنند و به همین دلیل این هفته نامه یكی از مهمترین و تاثیر گذارترین نشریات آلمان و اروپا به حساب میآید. كشف اختلاس مالی صدر اعظم سابق آلمان، هلموت كهل، كشف تقلبات مالی و انتخاباتی حزب دموكرات مسیحی آلمان و كشف قراردادهای پشت پردهی كارخانههای اسلحه سازی آلمان همگی از خبرهایی بودهاند كه نخستین بار توسط این نشریه طرح شدند. رویهی بر ملاسازی سوءعملهای سیاسی و رسواییها از سوی اشپیگل به سال 1950 باز میگردد، یعنی زمانی كه پارلمان فدرال ناچار شد در خصوص اتهامات مطرح شده بوسیلهی اشپیگل تیمی برای تحقیق و بررسی تشكیل دهد. در این سال اشپیگل ادعا كرد كه تعدادی از اعضای پارلمان با دریافت رشوه در تعیین مكان استقرار دولت آلمان غربی در شهر بن و تعیین آن به عنوان پایتخت نقش داشتهاند. همین نوع اقدامات اشپیگل باعث شده كه به آن لقب "سلاح تهاجمی دموكراسی" دهند. با اینكه این رویهی اشپیگل بارها برای نشریه و دست اندركاران آن مشكل ساز بوده به طوری كه انتشار خبر مشكلات مالی در نیروهای مسلح آلمان در سال 1962 باعث شد كه سردبیر و چهارتن دیگر از اعضای تحریریهی اشپیگل به اتهام افشای اسناد دولتی 104 روز را در زندان بگذارنند، با این حال اشپیگل همچنان به این رویهی خود ادامه داده و اینك به عنوان یكی از قویترین هفته نامههای جهان مطرح است.
اشپیگل به دو جهت بسیار مورد توجه است. یكی به خاطر پوشش وسیع خبری و تجزیه و تحلیل اخبار و رویدادها و دیگر به خاطر نحوهی نگارش هوشمندانه، جهت دار و منتقدانهاش. با اینكه تعداد كشورهای آلمانی زبان در دنیا محدود است اما اشپیگل یكی از پر تیراژترین هفته نامههای جهان به شمار میآید و به عنوان هفته نامهای وزین كه حاوی اخبار و اطلاعات سودمندی چه دربارهی جهان و چه دربارهی آلمان است در سرتاسر اروپا و جهان خوانده و بررسی می شود.
از انتقادات مهمی كه به اشپیگل همواره وارد میشود این است كه در این مجله زبان آلمانی تنها زبان انتشار مطالب است. برخی نیز معتقدند كه آگستین و اوتو كوهلر ،از نویسندگان برجستهی اشپیگل در گذشته، روابط نزدیكی با نازیهای آلمان خصوصا ماموران اس.اس داشتند. با وجود این انتقادات اشپیگل همچنان مورد قبول جهانیان به لحاظ موثق بودن و دقیق بودن اخبار و گزارشهایش میباشد. اشپیگل كه بیشتر مواقع بیش از 300 صفحه مطلب دارد صفحات خود را به عناوین زیر اختصاص داده است:
1- اهم اخبار، 2- رویدادهای آلمان كه شامل اخبار سیاسی،اجتماعی و اقتصادی آلمان است، 3- اقتصاد و تجارت، 4- رسانه كه شامل تلویزیون،اینترنت و سینما است، 5- اجتماعی كه شامل خبر و تحلیل پیرامون رویدادهای اجتماعی است ، 6- خارجی كه اخبار بین الملل را پوشش میدهد ، 7- ورزشی ، 8- فرهنگ و ادب كه اخبار فرهنگی و هنری درج و هنرمندان و تازههای كتاب را معرفی میكند، 9- علم و فناوری كه اخبار علم و فناوری را درج میكند و 10- اشخاص كه به معرفی شخصیتهای خبر ساز هفته میپردازد. اشپیگل ضمیمهی بسیار مهمی نیز با عنوان گزارشگر دارد كه در آن به بررسی موضوع یا موضوعات خاص به صورت فراگیر و همه جانبه میپردازد و پروندهی كاملی از موضوع را به همراه مصاحبههای مرتبط با آن در اختیار خواننده قرار میدهد. اشپیگل خبرنگاران بسیاری دارد، در حالیكه در تحریریه آن نیز بیش از صد نفر فعالیت میكنند. این نشریه در بیش از 20 پایتخت جهان دفتر دارد و اخبار و گزارشهای خارجی خود را مستقیما از این دفاتر تهیه میكند. این مجله بر روی ورق گلاسه سبك به صورت چهاررنگ، مصور و مفتولی عرضه میشود. از سال 1988 اشپیگل یك شبكه تلویزیونی نیز راه اندازی كرده است. در سال 1994 اشپیگل آنلاین (SPON) راه اندازی شد. در 21 اكتبر 2004 نسخهی انگلیسی اشپیگل با نام "اشپیگل اینترنشنال" آغاز به كار كرد. اشپیگل آنلاین اولین منبع خبری بود كه دست داشتن القاعده در انفجارهای 7 جولای 2005 لندن را مطرح كرد.
منبع:خبرگزاری ایسناisna.ir
معرفی روزنامه فیگارو
فیگارو (Le FIGARO) از قدیمیترین و مشهورترین روزنامههای صبح فرانسوی زبان و از معروفترین نشریات جهان است كه در پاریس منتشر میشود. خط مشی سیاسی این روزنامه مبتنی بر اصول محافظه كاری است و از حامیان فعال حزب سیاسی "گردهمایی برای جمهوری" كه بعدا به "اتحادیهی جنبش خلق" تغییر نام یافت، بوده است. فیگارو در 1826 به عنوان روزنامهای طنز و فكاهی مملو از انتقادات اجتماعی و طنز تلخ بود و به همین لحاظ از ابتدا مشتریان بسیاری یافت. فیگارو كه نام خود را از نمایشنامهی "آرایشگر شهر سویل" گرفته است در 1866 از حالت طنز خارج شد و به عنوان یك روزنامهی وزین خودنمایی كرد. این روزنامه تا 1854 یعنی زمانی كه "هیپولیت دوویلموسان" مالك آن بود، به صورتی نامرتب و نامنظم منتشر میشد. تا سال 1866 فیگارو به پرتیراژترین روزنامهی فرانسه تبدیل شد. اولین نسخه روزانه آن كه در 16 نوامبر 1866 منتشر شد 56 هزار نسخه فروش داشت. رویهی منتقدانه و جدی فیگارو در برخورد با مسائل و توجه به عناوین و موضوعات سیاسی باعث شد كه فیگارو بتواند انجمنی از نویسندگان صاحب نام و سبك فرانسوی را گرد خود آورد. مباحثات سیاسی مندرج در فیگارو و مصاحبههای متعدد با افراد مختلف به همراه پوشش وسیع خبری، استقبال وسیع خوانندگان را به خود جلب كرد به گونهای كه تمام فرانسویهایی كه سواد خواندن و نوشتن داشتند فیگارو میخواندند. تا آغاز جنگ دوم جهانی، فیگارو به مهمترین روزنامهی فرانسه تبدیل شد.
پس از جنگ این روزنامه به ارگان تبلیغاتی طبقهی متوسط بالای جامعهی فرانسه تبدیل شد و به مشی محافظه كارانهی خود ادامه داد.
در سال 1922 فیگارو به وسیلهی "فرانسوا كوتی" یك میلیونر فرانسوی خریداری شد. 1922 تا 1932 مقطع تاریك محتویات روزنامه فیگارو بود چرا كه "فرانسوا كوتی" یك كارخانه دار جاه طلب بود كه زیاد در عناوین و مطالب روزنامه مداخله میكرد تا جایی كه فیگارو را در حد یك خبر نامهی بی ارزش كه تنها به اهداف و جاه طلبیهای سیاسی او توجه میكرد، تنزل داد. كوتی در سال 1934 مرد و فیگارو زیر نظر و سردبیری "پیر بریسون" دوباره به جایگاه اصلی خودش برگشت و مجددا درصدر روزنامههای فرانسوی زبان جای گرفت. در خلال جنگ جهانی دوم فیگارو مهمترین روزنامهی فرانسه و در حقیقت روزنامهی مقاومت بود. هنگامی كه نازیها پاریس را اشغال كردند روزنامه به همراه دولت در تبعید به ویشی نقل مكان كرد اما به خاطر سیاستهای سانسوری مارشال پتن بعد از اندكی، چاپ آن معلق ماند. در 1944 كمی پیش از خروج آلمان فیگارو به پاریس برگشت و حیات خود را از سر گرفت. سالهای بعد از جنگ فیگارو علاوه بر موضوعات سیاسی به عناوین دیگری از جمله مطالب پزشكی و علمی توجه نشان داد و همزمان به مقولهی اخبار بینالمللی و مسائل جهان نیز پرداخت.
در سال 1975 فیگارو به وسیلهی "روبر هرسان" خریداری شد. در سال 1999 گروه كارلایل 40 درصد سهام روزنامه را از آن خود كرد اما آن را درمارس 2002 فروخت. در حال حاضر فیگارو در تملك "سرژ داسول" از بازرگانان و سیاستمداران محافظه كار و مالك كارخانهی هواپیماسازی "هوانوردی داسول" كه جتهای جنگنده و هواپیماهای غیر نظامی تولید میكند، است. تملك یك روزنامهی ملی و مهم فرانسه به وسیلهی شخصی كه كنترل یك شركت عمدهی نظامی را در اختیار دارد و همچنین شهردار و سناتور از سوی حزب "اتحادیه جنبش خلق" و فرزند او "الیور داسول" از اعضای مجلس ملی فرانسه میباشد، در داخل و خارج این روزنامه مباحث جنجال برانگیزی را موجب شده است.
خود داسول در پاسخ به این انتقادات در مصاحبهای اعلام كرده است: "روزنامهها باید ایدهها و اندیشههای سالم ارائه دهند، در حالی كه ایدههای جناح چپ ناسالم هستند." داسول در 4 آوریل 1925 متولد شده است. وی دارای مشی محافظه كارانه است و بر اساس اعلام مجله فوربس در سال 2004 وی جزء 79 فرد ثروتمند دنیا بود.
گروه داسول مالك چندین روزنامه و مجلهی مهم فرانسه از جمله اكسپرس و فیگارو است. وی در سال 2004 به عنوان سناتور برگزیده شد و در حال حاضر شهردار شهر خود در حومهی جنوبی پاریس با نام "كوربیل اسونیز" است. فیگارو در حال حاضر به موضوعات گوناگونی از جمله سیاست، فرهنگ، بینالملل، ورزش، سرگرمی، سینما وتلویزیون میپردازد و در آخرین صفحهی زوج خود به درج برنامههای تلویزیونها و رادیوهای ملی فرانسه مبادرت میورزد. فیگارو عمدتا در 28 صفحه و به صورت رنگی در صفحات اول و آخر، تك رنگ و دو رنگ در صفحات داخل و در قطع متوسطه و بر روی كاغد كاهی منتشر میشود. نكتهی جالب توجه در روزنامه فیگارو این است كه علیرغم جدی بودن، هر روز بیش از یك چهارم صفحهی آخر خود را به داستان دنباله دار تصویری اختصاص میدهد كه این مقوله مخاطبان بسیاری دارد. فیگارو با تیراژی متغیر بین 400 تا 700 هزار نسخه در روز منتشر میشود.
منبع:خبرگزاری ایسناisna.ir
معرفی روزنامه اورشلیم پست
معرفی روزنامه اورشلیم پست
اورشلیم پست ( Jerusalem post ) روزنامهای انگلیسی زبان است كه در اول دسامبر 1932 بوسیله یك روزنامهنگار آمریكایی با نام جرشون آگرون تحت عنوان فلسطین پست (Palestine Post ) آغار به كار كرد. نام این روزنامه در سال 1950 مدتی پس از اینكه رژیم نامشروع صهیونیستی موجودیت خود را اعلام كرد، تغییر یافت ..این روزنامه صبحها منتشر میشود و یكی از منابع انگلیسی زبان برای دسترسی به اخبار روز و وقایع سرزمینهای اشغالی به شمار میرود . در طول مدتی كه این روزنامه تحت عنوان "فلسطین پست" منتشر میشد، در مطالب و سرمقالههای خود كاملا از درگیری و نزاع یهودیان بر سر ایجاد سرزمینی یهودینشین در فلسطین حمایت میكرد و آشكارا و شدیدا از هرگونه محدودیتی كه انگلیسیها بر مهاجرت یهودیان از سراسر دنیا به سرزمین فلسطین اعمال میكردند، انتقاد مینمود .
اورشلیم پست كه پرخوانندهترین روزنامهی رژیم صهیونیستی در خارج از مرزهای سرزمینهای اشغالی است، در تمام روزهای هفته به جز شنبه (سبت) كه تعطیل عمومی یهودیان است، منتشر میشود و نسخهی جمعهی آن معمولا حجیمتر و شامل ضمایم مختلف است .
تا سال 1989، یعنی زمانی كه شركت هولینگر مالكیت اورشلیم پست را از آن خود نمود، مشی روزنامه چپ میانه بود و از حزب كارگر اسراییل حمایت به عمل میآورد، اما از این سال به بعد این روزنامه طرفدار حزب لیكود گردید و از موضع راست افراطی تبعیت نمود .
در حال حاضر اكثر صاحبنظران مشی این روزنامه را راست میانه در پوشش دادن به اخبار میدانند .
یكی از ضمایم نسخهی جمعه اورشلیم پست از توزیع بینالمللی برخوردار است. هفتهنامهی ضمیمهی اورشلیم پست با نام اورشلیم پست هفتگی است كه در آن تحلیلها و نقدهای مختلف و نظرات كارشناسان را در امور سیاسی و بینالمللی میتوان یافت .
اورشلیم پست به صورت سنتی برروی اخبار خارجی تاكید میكند، در حالی كه همواره توجه ویژهای به روابط اعراب و اسراییل نشان میدهد. علیرغم اینكه تحریریهی اورشلیم پست ادعا میكند كه مستقل است و وابستگی جناحی ندارد اما میتوان رگههایی از گرایش این روزنامه به احزاب دست چپی اسراییل را یافت به طوری كه هنوز هم سرمقالههایی با مشی و گرایش چپگرایانه نقش غالب را در این روزنامه دارند .
به لحاظ گرایش اقتصادی میتوان اورشلیم پست را روزنامهای نزدیك به دیدگاه نئولیبرالها دانست چرا كه این روزنامه از كنترل مالی شدید بر پرداختهای عمومی، كاهش هزینههای رفاهی، كاهش مالیاتها و ضدیت با قانونگذاری انحصاری اتحادیهها حمایت به عمل میآورد .
از جمله رقبای اورشلیم پست روزنامهی هاآرتص با گرایش چپ میانه است كه نسخهی انگلیسی زبان آن در دههی 1990 شروع به منتشر شدن نمود . سرمقالههای اورشلیم پست عمدتا منتقدانه نوشته میشوند و حال آنكه تیترها و عناوین آن به گونهای انتخاب میشوند كه در عین اختصار اطلاعات مندرج در متن را تا حد ممكن در خود حمل میكنند . عمده مطالب مندرج در متن این روزنامه حتی الامكان با بیانی ساده و جملات كوتاه و با لحنی صمیمی نوشته میشوند تا حوزهی مخاطب بیشتری را در برگیرد . صفحهی اول این نشریه با وسواس خاصی چه به لحاظ ویرایشی و چه به لحاظ تنوع موضوعات بسته میشود و حال آنكه وسواس ویرایش تقریبا در تمام صفحات این روزنامه دیده میشود .
در 16 نوامبر 2006، شركت هولینگر مالكیت این روزنامه را واگذار كرد . تیراژ اورشلیم پست حدود 60 تا 100 هزار نسخه در روز است و تنها در روزهای جمعه است كه این نشریه از گسترهی توزیع بینالمللی برخوردار است و تیراژ آن به 148 هزار نسخه میرسد .
تعداد صفحات این روزنامه در اغلب اوقات ثابت است و مقولهای به نام آگهی چندان در آن دیده نمیشود. نسخهی اینترنتی اورشلیم پست نیز همه روزه از طریق آدرس www.jpost.com قابل دسترس است .
منبع: ایسنا
معرفی روزنامه هاآرتص
هاآرتص محصول مشترك تفكر جمعی عدهای مهاجر یهودی روسی بود كه در تداوم ژورنالیسم عبری - روسی در سال 1919 آن را در بیتالمقدس تاسیس كردند. هدف این روزنامه نگاران یهود از این كار تقویت انگیزههای صهیونیستی بود. به همین دلیل متعاقب با زمزمههای تشكیل دولت یهود، محل نشریه در سال 1923 از بیتالمقدس به تلآویو تغییر مكان داد. در سال 1937 این روزنامه صبح توسط یك سرمایهدار یهودی به نام زالمن شوكن خریداری شد كه اندكی بعد یعنی در 1939 گرشوم، پسر او كلیه امور سردبیری و چاپ آن را بر عهده گرفت.
هاآرتص به لحاظ مخاطب اولین روزنامه و تقریبا بدون رقیب در سرزمینهای اشغالی است كه این عمده موفقیت به لحاظ پیروی از اصول روز ژورنالیسم است. هاآرتص در مواردی شدیدترین حملات را به دولت كرده علاوه بر اینكه همواره منادی نقاط ضعف دولت در خصوص مسایل اجتماعی، كاستیهای اقتصادی و نابسامانیهای جامعهی چند پاره اسراییل بوده است. هاآرتص جزو معدود روزنامههای اسراییلی است كه ظاهرا با هیچ یك از احزاب اسراییل ائتلاف ندارد اما كمابیش از اشغال حمایت میكند. هاآرتص شدیدا از موافقتنامههای اسلو با تشكیلات خودگردان فلسطین حمایت كرد. از نظر طیف مذهبی رژیم صهیونیستی، این روزنامه دارای مشی سكولار است. هر چند این روزنامه از مدافعان اصلی عدالت اجتماعی است اما خط فكری ویراستاران آن از نظر اقتصادی گرایش به تئوریهای لیبرالیسم كلاسیك دارد و در این خصوص ملهم از مشی اكونومیست میباشد. هاآرتص از خصوصی سازی، تجارت آزاد، كاهش تخصیص اعتبارات رفاهی، مالیاتهای پایین و برقراری سیاستهای مالی سخت حمایت میكند. خط مشی سردبیری روزنامه بوسیله گرشوم شوكن كه بین سالهای 1939 تا 1990 سردبیر روزنامه بود، بنیان نهاده و تعریف شد. سردبیر فعلی روزنامه دیوید لاندائو و تامین لیتانی میباشند كه در آوریل 2004 جانشین هانوخ مارماری و یوئیل استرون شدند.
هاآرتص كه پرتیراژترین روزنامه در سرزمینهای اشغالی است، شناختهشدهترین روزنامهی اسراییل در سراسر جهان میباشد. هاآرتص كارشناسان داخلی و بینالمللی متعددی را در اختیار دارد و تعداد خبرنگاران آن به مراتب بیش از سایر نشریات در سرزمینهای اشغالی است. هاآرتص دفاتر متعددی در پایتختهای بزرگ جهان دارد. این روزنامه بخشهای گوناگونی از دولت، اجتماع، سینما، فرهنگ، هنر و علم را در خود گنجانده است. این روزنامه در قطع متوسط به صورت تك رنگ و در دوازده صفحه و با تیراژی كمتر از 100 هزار نسخه در روز منتشر میشود.
منبع:خبرگزاری ایسناisna.ir
معرفی هفته نامه نیوزویک
هفتهنامهی نیوزویك هفتهنامهای است كه در نیویورك منتشر میشود و گسترهی توزیع آن ملی و بینالمللی است. این هفتهنامه پس از هفتهنامهی تایم به لحاظ تیراژ انتشار بزرگترین مجلهی هفتگی در ایالات متحده است و پس از این دو با فاصلهی زیادی هفتهنامهی معروف "یو.اس نیوز اند ورلد ریپورت" قرار دارد.نیوزویك كه به زبان انگلیسی منتشر میشود به لحاظ تحتاللفظی به معنای "اخبار هفته" است. این هفتهنامه در ١٧ فوریهی ١٩٣٣ به وسیلهی توماس جی. سی. مارتین كه خود دبیر اخبار خارجی نشریهی تایم بود، تاسیس شد. سبك مارتین در این هفتهنامه همان بود كه در تایم رایج بود با این تفاوت كه او نیوزویك را محدود به خبر نكرد و كوشید تا علاوه بر درج اخبار ویژه پیرامون رویدادهای مندرج در این نشریه، ستونهای تحلیلی با امضای افراد معتبر ارایه نماید.
اولین شمارهی نیوزویك به مناسبت نام آن بر روی جلدش هفت تصویر مرتبط با اخبار مهم هفته داشت. در سال ١٩٣٧ مالكوم موییر رییس و سردبیر نیوزویك شد. موییر بر گسترش ستونهای تحلیلی- تفسیری مجله تاكید كرد و حیطهی توزیع و پوشش اخبار آن را بینالمللیتر ساخت. بعد از جنگ جهانی دوم نشریه رنگ و بویی دیگر یافت و با استخدام تعداد بیشتری خبرنگار زبده و ورزیده، بسیار زندهترو به روزتر شد. این روند با فروش نیوزویك در سال ١٩٦١ به فیلیپ گراهام ناشر واشنگتن پست سرعت بیشتری هم یافت به گونهیی كه در این دهه نیوزویك یك سر و گردن بالاتر از دیگر هفتهنامههای خبری رقیب بود.
شركت واشنگتن پست عمدهی سهام چندین روزنامهی دیگر را نیز در اختیار دارد؛ از جمله روزنامههای گازت GAZETTE و ١١ نشریهی نظامی. تلویزیونهای WDIV در دیترویت، KRRC در هوستون، WPLG درمیامی، WKMG در اورلاندو، KSAT در سان آنتونیو، WJXT در جكسونویل نیز متعلق به این شركت هستند. لازم به ذكر است كه سه مجلهی مهم آمریكا یعنی تایم، نیوزیك و "یو.اس نیوز اند ورلد ریپورت" تحت اختیار یهودیان میباشند.
هفته نامهی تایم از زیر مجموعههای مجتمع "تایم وارنر كامیونیكیشنز
Time Warner Communications " است. مجتمع تایم وارنر در سال ١٩٨٩ از ادغام دو شركت Time و Warner Communications تشكیل شد. مدیر عامل "تایم وارنر كامیونیكشینز" جرالد لوین یهودی است.
هفته نامهی نیوزویك نیز تحت تملك شركت واشنگتن پست است كه مالك این شركت كاترین مییر گراهام یهودی است.
"یو.اس نیوز اند ورلد ریپورت" با تیراژ هفتگی ٢/٢ میلیون نسخه تحت تملك مورتیمر بی زوكرمن یهودی است. وی مالك روزنامههای آتلانتیك مونثلی Atlantic Monthly و دیلی نیوز است. دیلی نیوز ششمین روزنامه پر تیراژ آمریكا میباشد. نیوزویك در میان سه هفتهنامهی مطرح آمریكا لیبرالترین خط مشی نگارش را دارد. نگارش روان، پردازش صریح و موثق به موضوع و بررسی جوانب رویدادها مهمترین خصیصهی گزارشهای مندرج در نیوزویك است. نیوزویك در هر شماره موضوع مهم خود را تحت عنوان "رویداد روی جلد" بیشتر در قالب تصویر بر روی جلد میآورد در حالی كه در صفحات داخل موضوع را از جهات گوناگون بررسی كرده و با درج مصاحبههایی با كارشناسان و صاحب نظران پیرامون آن موضوع جوانب مختلف آن را به اطلاع خوانندگان میرساند.
در این گزارش میتوان دیاگرامهای مختلفی پیرامون آمار و ارقام مرتبط با آن موضوع یافت در حالی كه عكسهای خبری مندرج نیز كمك شایانی به مخاطب برای درك موضوع میكند.
در سال ٢٠٠٣، تیراژ نیوزویك بیش از ٤ میلیون نسخه در هفته بود كه تنها ١/٣ میلیون آن در آمریكا توزیع میشد. این هفتهنامه علاوه بر زبان انگلیسی به زبانهای ژاپنی، كرهیی، لهستانی، روسی، اسپانیایی، عربی و فرانسه نیز منتشر میشود. نیوزویك علاوه بر این كه به صورت مكتوب انتشار مییابد دارای نسخهی الكترونیكی نیز است و از برنامهیی رادیویی موسوم به "نیوزویك روی خط" نیز كه با همكاری آسوشیتدپرس تولید و پخش میشود نیز برخوردار است. نیوزویك از ١٧ دفتر برخوردار است كه ٩ دفتر آن در نیویورك، لسآنجلس، شیكاگو، دالاس، میامی، واشنگتن دی سی، دیترویت، بوستون وسان فرانسیسكو قرار دارند و بقیهی دفاتر آن در پكن، كیپ تاون، بیتالمقدس، لندن، مكزیكوسیتی، مسكو، پاریس و توكیو واقع هستند.
در حال حاضر اولین مطلب مندرج در نیوزویك نظری به جهان نام دارد كه در آن موضوعی با اهمیت جهانی در اندازهی یك صفحه طرح میشود كه عمدتا تكیهی آن بر مباحث انسانی و حقوق بشر است. در بخش دیگری از این نشریه اخبار مهم و كوتاه به صورت خلاصه و مختصر ارایه میشود. بخش موسوم به دیدگاه یكی از جالبترین بخشهای نیوزویك است كه در آن میتوان نقل قولهایی از افراد صاحب نام به همراه كاریكاتورهایی با موضوعات روز مشاهده كرد. جهان، ایالات متحده، تجارت، جامعه و هنر دیگر بخشهای مندرج در این نشریهاند. از سال ١٩٩٨، نیوزویك به صورت دورهیی لیستی ملی از دبیرستانها را تحت عنوان بهترین دبیرستانهای آمریكا منتشر میكند.
در حال حاضر معروفترین نویسندگان فعال در نیوزویك عبارتند از الینور كلیفت، هوارد فاینمن، استیون لوس، آنا كوییندلن، جورج ویل، فرید ذكریا و رافائل ای. زیمكیویچ. آخرین صفحهی نیوزویك معمولا به مصاحبه با افراد صاحب نام در زمینههای مختلف از سیاست گرفته تا هنر و ورزش اختصاص دارد. مطالب مندرج و تحلیلهای ارایه شده در نیوزویك عمدتا به لحاظ حجمی كوتاهند در حالی كه بیشتر این مطالب نیز حاوی حجم متناسبی از اطلاعاتند و كلمات زاید در آنها كمتر مشاهده میشود.
این هفتهنامهی تحلیلی- خبری مخاطبان بسیاری در سراسر جهان دارد و به عنوان یكی از معروفترین منابع خبری تحلیلی مد نظر كارشناسان و صاحبنظران است. نیوزویك در حال حاضر در سراسر جهان مشتركین زیادی دارد در حالی كه بسیاری نیز مشترك مادامالعمر این نشریهاند
منبع:خبرگزاری ایسناisna.ir
محمد بلوری: روزنامهها به دست افراد سیاسی افتاده است
محمد بلوری:
روزنامهها به دست افراد سیاسی افتاده است
یک روزنامهنگار پیشکسوت با اشاره به اینکه روزنامهها به دست افراد سیاسی افتاده، بیان کرد: اصل رقابت در مطبوعات از بین رفته و شأن خبرنگار پایین آمده است.
محمد بلوری، روزنامهنگار پیشکسوت در گفتگو با خبرنگار مهر درباره روند دریافت هدیه در ازای نشر اخبار که در برخی از رسانهها و از سوی بعضی خبرنگاران مرسوم شده است، بیان کرد: در گذشته شرمآور بود که خبرنگاری به خاطر پول خبر چاپ کند. به خاطر میآورم که یک سال در روزنامه کیهان برایم 4 سکه دونیم پهلوی به عنوان عیدانه آوردند. آن زمان خیلی عصبانی شدم و فکر کردم توهین بزرگی به من شده است.
وی ادامه داد: اما این روزها میبینم که در بعضی از سازمانها هدیههای نقدی به خبرنگاران داده میشود و روزنامهنگاران نیز به راحتی این هدایا را میپذیرند.
بلوری با اشاره به اینکه یکی از دلایل عمده این موضوع مشکلات مادی و دستمزد اندک روزنامهنگاران است، تصریح کرد: خبرنگاران در شرایط اقتصادی کنونی با حقوقی که دریافت میکنند، واقعا نمیتوانند زندگی کنند و گاهی اوقات چارهای جز دریافت این هدایا ندارند.
وی تأکید کرد: شاید اگر مسئولین روزنامهها مشکل دستمزد نیروهای خود را حل کنند، بسیاری از مشکلات کنونی رفع شود.
بلوری به مشکل دیگری که در حال حاضر در مطبوعات وجود دارد، اشاره کرد و گفت: این روزها عرصه خبرنگاری باز شده است. در گذشته برای ورود به عرصه خبر باید دورههای ویِژهای را میگذراندیم. من 6 ماه دستیار یک خبرنگار بودم تا بالاخره بعد از 6 ماه به عنوان یک خبرنگار درجه دو و سه پذیرفته شدم.
به گفته این پیشکسوت روزنامهنگار، در آن سالها خبرنگاران به لحاظ اخلاقی نیز شناسایی میشدند و بر اساس این اخلاقیات افراد را برای مصاحبه با وزرا و مسئولین معرفی میکردند. هیچ مسئولی در آن زمان به خودش این اجازه را نمیداد که به خبرنگاری پیشنهادی بدهد. مسئول خود را موظف به پاسخگویی میدانست.
وی تأکید کرد: امروز درهای مطبوعات باز شده است و هر کسی میتواند به راحتی وارد روزنامه میشود و حتی از همان بدور ورود حکم دبیر سرویسی دریافت میکند.
بلوری با اشاره به اینکه این روند شأن خبرنگار را پایین آورده است، تصریح کرد: وقتی مسئولی میبیند که خبرنگار به راحتی هدیه میپذیرد، دیگر ارزشی برای کار او قائل نیست. مسئول خبرنگار را واسطهای میبیند که با دریافت مبلغی میتواند آنچه مورد نظر او است، منتشر کند.
وی همچنین با اشاره به اینکه مدیران مسئول برای شخصیت روزنامهنگاران ارزشی قائل نیستند، گفت: در گذشته اگر برای مصاحبهای با یک مسئول انتخاب میشدیم، موظف بودیم که یک روز کامل در آرشیو روزنامه و در میان مصاحبه و مطالب اطلاعات دقیقی را به دست آوریم. زمان مصاحبه آنقدر اطلاعات در دست داشتیم که حتی صحبتهای مسئول را پرسشهای فرعی قطع میکردیم.
بلوری افزود: بخشی از مسئله از مدیران رسانهها نشأت میگیرد. مدیران روزنامهها در حقیقت روزنامهنگار نیستند، سیاستمدارانی هستند که تنها برای موقعیت سیاسی خود تلاش میکنند. برای آنها اهمیتی ندارد که روزنامه کار کند. برایشان کافی است که خبرنگاران پای اینترنت و ماهواره بنشینند و همان حرفها را در روزنامه تکرار کنند.
این روزنامهنگار تصریح کرد: اگر در گذشته ساعت 9 صبح روزنامهنگاری در تحریریه مینشست، با او برخورد میکردیم. اساس کار بر خبر و تولید خبر و بر پایه رقابت و سیستم تنبیه و تشویق بود. مدیر روزنامه نیز همواره نظارت میکرد و هدفش پیشرفت روزنامه بود.
وی با اشاره به اینکه متأسفانه مدیران جدید به روزنامه عشقی ندارند، تأکید کرد: به این ترتییب ارزش کار کم میشود. روزنامهنگار حرفهای تربیت نمیشود و دریافت هدیه و پول بابت انتشار اخبار تبدیل به امری طبیعی میشود. مردم دیگر به این نشریه اطمینان ندارند و به همین دلیل نیز تیراژ روزنامهها تا این اندازه کاهش پیدا میکند.
بلوری تاکید کرد: روزنامهها به دست افراد سیاسی افتاده و همین موضوع اصل رقابت در مطبوعات را از بین برده است.
گفتنی است که وی روزنامه نگار با تجربه کشورمان بخشی از تاریخ روزنامه نگاری است. محمد بلوری در سال های قبل و بعد از انقلاب اسلامی ،معاون سردبیرو عضو شورای سردبیری روزنامه كیهان ، سردبیر نشریه ایرانیان ، دبیر حوادث روزنامه های ایران و اعتماد و مسوول ویژه نامه های حوادث روزنامه جام جم و... بوده است .
خبرنگاری کوله پشتی
خبرنگاری کولهپشتی
وبسایت مرکز آموزش همشهری، امید جهانشاهی - فناوریهای جدید صنعت رسانه را با تحولات جدی مواجه کرده است. رسانههای مبتنی بر وب فضای رقابتی را برای کار خبری ایجاد کردهاند و از این رو سازمانهای رسانهای موفق سازمانهایی هستند که خلاق و انعطاف پذیر باشند و با استفاده بهینه از قابلیتهای فناوری، پاسخ موثری به این فضای رقابتی بدهند. آنها در این محیط متحول و نو شونده و در برابر فشارهای محیط رقابتی به استراتژی های افزایش سرعت اطلاع رسانی، کاهش هزینههای تولید و گسترش پلاتفورم های توزیع رو آورده اند.
هشت توصیه به روزنامهنگاران چندرسانهای
هشت توصیه به روزنامهنگاران چندرسانهای
والنتینا گیمینز - گزارشگری چند رسانه ای مستلزم آن است که روزنامه نگار بتواند با انعطاف و توجه بالا به طور همزمان وظایف متنوعی را انجام دهد. آی جی نت با کارلا لیال، مجری بخش خبر شبکه تلویزیونی اسپانیایی زبان تله موندو در تگزاس گفتگویی داشته و نظر او را درباره موفقیت در عرصه روزنامه نگاری چندرسانه ای جویا شده است.
آن چه در زیر می خوانید، فهرستی از توصیه های اوست.
کسب حداکثر مهارت: در عرصه روزنامه نگاری چندرسانه ای هرچه از مهارت بیشتری برخوردار باشید بهتر است. حداقل باید با فن نگارش، عکاسی، تهیه گزارش های صوتی، فیلمبرداری و تدوین تصاویر ویدیویی آشنا باشید.
گزینه های بیشتر برای مخاطب: در عرضه گزارش های خود به مخاطبان در ابتدا به سراغ در دسترس ترین پلتفورم ها بروید و سپس عناصر خبری دیگر را به آن اضافه کنید تا گزارش تکمیل تر شود. به طور مثال اگر گزارش صوتی است، آن را تدوین کنید. سپس تصاویر مناسب انتخاب کنید تا گزارش صوتی شما با آلبوم عکس مصور شود. همین طور می توانید از نمودار و نقشه به عنوان عناصر مکمل بهره گیری کنید.
تکمیل نه تکرار: عناصر مختلف یک گزارش چندرسانه ای باید همدیگر را تکمیل کنند، نه این که یک موضوع خاص را به اشکال مختلف تکرار کنند. بنابراین از تکرار اطلاعات خودداری کنید.
برنامه ریزی داشته باشید: روزنامه نگاران چندرسانه ای موفق می دانند که چطور درباره موضوع گزارش خود تحقیق و از چه رخدادهایی برای تهیه گزارش مورد نظر بهره برداری کنند. در عین حال باید توجه داشت که نقشه کاری شما باید از انعطاف لازم برخوردار باشد تا در صورت تغییر در وضع موجود بتوانید با تغییر سریع برنامه از بروز اختلال در روند تهیه گزارش خودداری کنید.
اطمینان از کارکرد تجهیزات: همیشه پیش از تهیه هر گزارش تجهیزات حرفه های خود مانند دوربین فیلمبرداری و باتری های آن را آزمایش کنید تا از سالم بودن آنها مطمئن شوید.
حضور در رسانههای اجتماعی: یک گزارشگر چند رسانه ای باید قادر باشد که گزارش های خود را در معرض دید عموم قرار دهد و از این طریق خود را به مردم و رسانه ها بشناساند. در این راستا یک پایگاه اینترنتی مانند وبلاگ یا حضور محسوس در رسانه های اجتماعی می تواند موثر باشد.
اهمیت کار گروهی: فعالیت گروهی و تیمی می تواند بر سرعت و کیفیت کار شما بیافزاید. یک نفر می تواند فیلمبرداری کند، نفر دیگر هم زمان می تواند مصاحبه را انجام دهد و سومین عضو تیم هم می تواند به تولید نمودار بپردازد.
به تلفن های هوشمند وابسته نشوید: اپلیکیشن های پیشرفته در تلفن های هوشمند کار را برای عکاسی خبری یا ضبط مصاحبه های صوتی آسان تر کرده است اما این امکانات تا حدی از کیفیت کار می کاهد. بنابراین نگذارید که تلفن هوشمندتان جایگزین تجهیزات دیجیتال و حرفه ای شود.
منبع:
وبسایت شبکه بینالمللی روزنامهنگاران
والنتینا گیمینز
گزارش نویس در مطبوعات
گزارش نویسی در مطبوعات
اشاره: مطلب حاضر از کتاب ژانرهای روزنامهنگاری اثر مغدید سپان و دو کتاب هنر روزنامهنگاری اثر کاروان علی قادر و دانا حبیب کرکوکی انتخاب شده است. مغدید، نویسنده کرد زبان عراقی، دکترای روزنامه نگاریاش را از سوئد گرفته و دارای چندین کتاب در حوزه روزنامه نگاری است. کاروان علی قادر هموطن وی و از روزنامه نگاران فعال روزنامه "کوردستانی نوی" و روزنامه "ئاسو" است. داناحبیب کرکوکی نیز دانشجوی دوره دکترای رشته روزنامه نگاری دانشگاه بغداد است و از وی تاکنون سه کتاب (دو مجموعه داستان و کتاب خطابه سیاسی) و چندین مقاله به زبان عربی منتشر شده است.
* * *
مقدمه
گزارشنویسی در هنر روزنامهنگاری، اهمیت فراوانی دارد، به طوریکه بسیاری از روزنامهها صفحات خاصی را به آن اختصاص میدهند. خبر، نقل رویداد است اما گزارش، تجزیه و تحلیل رویداد و بررسی ارتباط آن با حوادث دیگر و پیشینه تاریخی موضوع است.
چنانچه رویداد یا حادثهای خاص از اهمیت زیادی نزد مخاطبان برخوردار باشد، روزنامهنگار به خبر اکتفا نمیکند و با بررسی و تحلیل جنبههای مختلف آن، به تنظیم گزارش کاملی درباره رویداد موردنظر میپردازد و با روشنکردن ابعاد گوناگون مسأله، حس کنجکاوی مخاطب را ارضا میکند و درکنار آن میتواند دیدگاه خود را هم بیان کند.
گفتگوی مجله مدیریت ارتباطات با حسین انتظامی
گفتگوی مجله مدیریت ارتباطات با حسین انتظامی
امنیتی كردن همه چیز، اتفاقا
حركتی غیرامنیتی است
پژمان موسوی : سال ها حضور در هیات نظارت بر مطبوعات آن هم به عنوان نماینده مدیران مسئول از او چهره ای ساخته است که نه تنها به تمامی مشکلات و معضلات اهالی مطبوعات کشور آشناست راهکارهای عینی و کارآمدی را نیز برای برون رفت از آنها در اختیار دارد . انتظامی چنان به ظریف کار مطبوعات و محدودیت هایش آشناست که برای تمام پرسش ها بهترین پاسخ ها را در اختیار داشت و چنان با جسارت سخن می گفت که فراتر ازحد انتظار ما بود . با او از هر دری سخن گفتیم ؛ از محدودیت های روزافزون مطبوعات گفته تا اقتصاد و مدیریت رسانه ها و البته مسائل مرتبط با هیت نظارت بر مطبوعات . بخشی از سخنان انتظامی البته نقدی است درون صنفی از برخی همکاران مطبوعاتی و تاکید وی بر اصلاح ساز و کارهای موجود . گفت و گوی دو ساعته مدیریت ارتباطات با حسین انتظامی ، نماینده مدیران مسئول در هیات نظارت بر مطبوعات را در ادامه بخوانید ....
جناب آقای انتظامی!برای ورود به بحث قصد دارم دغدغه ای را با شما در میان بگذارم که دغدغه بسیاری از اهالی رسانه است ؛ اقتصاد رسانه ها و مدیریت رسانه ها از جمله مباحثی است که متاسفانه این روزها کمتر به آن توجه می شود تا حدی که به نظر می رسد مطبوعات ما تنها به روزمرگی روزگار می گذرانند و توجه چندانی به این مقولات مهم و حیاتی درحیات و ممات مطبوعات ندارند؛در این باره چه دیدگاهی دارید؟فکر می کنید به چه دلیل مدیران مطبوعات به این موضوعات تا بدین حد بی توجهند؟
متاسفانه در عموم رسانه های ما این دید حاکم بوده و هست که یک روزنامه نگار خوب الزاما می تواند یک مدیر رسانه ای خوب هم باشد . در حالی اینها دو مقوله کاملا جدا از همدیگرند . اگر چه یک روزنامه نگار بهتر است آموزش ببیند و تجربه کسب کند و سپس مدیر رسانه هم بشود اما اینها ضرورتا یکی نیستند . شما به آموزشهای دانشگاهی و آکادمیک ما در دانشگاه ها نگاه کنید، اصولا بحث اقتصاد و مدیریت رسانه در هیچ یک از سیلابس های رشته های روزنامه نگاری و علوم ارتباطات ما دیده نشده است و تنها تکیه این رشته ها بر تکنیک های ژورنالیستی است .
مینی مالیسم و ساده نویسی
مینی مالیسم و ساده نویسی
مینی مالیسم یا کمینه گرایی، مکتب هنری است که اساس آثار و بیان خود را بر پایه سادگی بیان و روشهای ساده و خالی از پیچیدگی معمول فلسفی و یا شبه فلسفی بنیان گذاشتهاست.
مینی مالیسم در شکلهای مختلفی از طراحی و هنر، به ویژه در هنرهای تصویری و موسیقی استفاده میشود.مینی مالیسم پس از جنگ جهانی دوم، در هنر غرب به وجود آمد و بیشتر از سوی هنرمندان هنرهای تصویری آمریکایی در اواخر دهه ۶۰ میلادی و اوایل دهه ۷۰، گسترش پیدا کرد. مینی مالیستها معتقدند با حذف حضور فریبنده ترکیب بندی و استفاده از موارد ساده و اغلب صنعتی که به شکلی هندسی و بسیار ساده شده قرار گرفته باشند، می توان به کیفیت نـاب رنگ، فرم، فضا و ماده دست یافت. از هنرمندان این سبک میتوان به دیوید اسمیت، دونالد جاد، ارنست تروا، سول لویت، کارل آندره، دن فلاوین، رابرت رایمن، رونالد بلادن و ریچارد سِرا اشاره کرد. آثار هنر مندان مینی مالیست گاه کاملاً تصادفی پدید میآمد و گاه زادهٔ شکلهای هندسی ساده و مکرر بود. مینی مالیسم نمونهای از ایجاز و سادگی را در خود دارد و بیانگر سخن رابرت براونینگ است: (Less is more) «کمتر غنی تر است».
مینی مالیسم در ادبیات، سبک یا اصلی ادبی است که بر پایه فشردگی و ایجاز بیش از حد محتوای اثر بنا شدهاست. مینی مالیست هادر فشردگی و ایجاز تا آنجا پیش میروند که فقط عناصر ضروری اثر، آن هم در کمترین و کوتاه ترین شکل، باقی بماند. به همین دلیل کم حرفی از مشخص ترین ویژگیهای این آثار است.
مینی مالیسم ادبیات داستانی را با بیانهای زیادی از جمله «کوتاه نویسی» و «داستانِ کوتاهِ کوتاه» خواندهاند. کوتاه نویسی مینی مالیستها نظر بسیاری از منتقدان ادبی را به خود جلب کرد، آنها نظر موافقی با اینگونه داستانها نداشتند. زیرا به عقیده آنها مینی مالیستها بیش از حد شاخ و برگ عناصر داستان را میزنند و لطف و روح داستان از بین میرود. منتقدان، مینی مالیستها را با اسامی «رئالیسم سوپر مارکتی»، «آدامس بادکنکی شیک» و «مینی مالیسم پپسی کولایی» خواندند.
مینی مالیسم در موسیقی شیوه تصنیف موسیقی با استفاده از ایدهای است که چند بار تکرار میشود.یک قطعه مینی مالیستی موسیقی معمولاً تم کوتاهی را در بردارد که ممکن است ملودیک یا ریتمیک باشد.این تم سپس بارها، تکرار میشود اما به تدریج تغییر میکند. گاهی اوقات این شیوه با دو یا چند ساز اجرا میشود که با اجرای نتهای شان قطع میشوند یا هم نوازی میکنند اما هم زمان که یک ساز به آرامی سریع تر از دیگری نواخته میشود، ساز دیگر به تدریج از هماهنگی (Sync) خارج میشود.
آهنگسازانی که قطعات مینی مالیستی نوشتهاند شامل وایت استرایپس، فیلیپ گلاس، استیو رایک و تری رایلی هستند آهنگسازانی هم مانند جان آدامز، از شیوههای مینی مالیستی در آثارشان استفاده کردهاند اما آن را با شیوههای دیگر ترکیب کردهاند.
موسیقی مینی مالیستی در دهههای ۱۹۶۰ و۷۰ میلادی محبوب شد. آهنگسازان مینی مالیست کار خود را در حالی شروع کردند که آهنگسازان زیادی قطعاتی میساختند که بسیار پیچیده و درکش برای شنونده سخت بود.
چهار زن ایرانی در C.N.N
بخش بزرگی از گزارش های CNN
در دست چهار زن ایرانی
شاید برایتان جالب باشد که بدانید چهار زن ایرانی بخش بزرگی از گزارشهای خبری شبکه C.N.N. را بر عهده دارند.مشهورترین آنها خانم کریستین امانپور بود كه الان علاوه بر سی ان ان سردبیر ارشد شبكه سی بی اس (CBS) نیز می باشد. نام او نه تنها برای ایرانیان آشناست بلکه نامش در سطح جهان نیز مطرح است. سه بانوی دیگر نیز وجود دارند به نامهای: آسیه نامدار، رودی بختیار و پریسا خسروی که از آنها کمتر سخن به میان آمده است.
خانم پریسا خسروی: مشاور ارشد مدیریت و سردبیر سی.ان.ان
خانم پریسا خسروی، با 17 سال سابقه در سی.ان.ان مدیریت یکی از بزرگترین بخشهای خبری در این شبکه را به عهده دارد. او مشاور ارشد مدیریت و سردبیر سی.ان.ان و یکی از گردانندگان اصلی آن شبکه تلویزیونی می باشد.وی که از دوران دبیرستان علاقمند به کار خبرنگاری بود، کمی قبل از پیروزی انقلاب اسلامی، ایران را ترک گفت و در سال 1987 به سی.ان.ان پیوست.او دوره 7 ساله کالج کلمبیا را در شیکاگو گذراند و مدرک لیسانس روزنامه نگاری را دریافت کرد. در این ایام بود که در سی.ان.ان کارش را با گزارشگری ویدیویی Video Journalist (VJ) آغاز کرد. و مدتی در اتاق خبر با دستگاه های تله پرومتر TELE PROMTER (زیرنویس خبر دوربین تلویزیونی) و تجهیزات دیگر خبری سرو کار داشت. او می گوید به تجربه کاری اش بیشتر از دستمزدی که دریافت می کند نیازمند است چرا که خبر جزیی از زندگی اوست.گزارشهای ماندگاری از وی به جای مانده که جوایز متعددی را برایش به ارمغان آورد. از جمله: جنگ خلیج فارس، کودتای اتحاد جماهیر شوروی در آستانه فروپاشی کمونیسم، جنگ سومالی، زئیر و رواندا. او در سال 1365 مصاحبه ای با رییس جمهور وقت ایران، آقای هاشمی رفسنجانی انجام داد. همچنین انتخابات سال 1997 در ایران را بطور مستقیم از تهران برای شبکه سی.ان.ان گزارش کرد. او می گوید: دنبال کردن حرفه روزنامه نگاری در آمریکا مشکلات خاص خود را در شروع کار دارد. برخی از اساتید روزنامه نگاری به من می گفتند: برای تو که انگلیسی زبان دوم توست روزنامه نگاری مانند مزرعه سفت یا زمین ناهمواری است که کار کردن روی آن سخت است ولی اگر من می خواستم حرف آنها را گوش بدهم اکنون اینجا نبودم. او در حال حاضر برای تلویزیون و سایت اینترنتی سی ان ان مطلب و گزارش تهیه می کند. او دارای یک فرزند دختر است.
خانم آسیه نامدار: پژوهشگر نامدار سی.ان.ان
خانم آسیه نامدار، پژوهشگر، تهیه کننده و خبرنگار سی.ان.ان هم اکنون برنامه پربیننده (The Global Minute) یا رویدادهای جهان را که در سطح جهان میلیونها مخاطب دارد را تهیه و اجرا می نماید. وی فارغ التحصیل دانشگاه برکلی کالیفرنیا در رشته ارتباطات است و کار خود را با عنوان گزارشگری ویدیویی در سی.ان.ان و در سال 1989 در آتلانتا آغاز کرد. وی کار پژوهش و نوشتن تحلیل از گزارشهای مهم بین المللی را نیز شخصا انجام می دهد. برنامه های تلویزیونی او در زمینه رویدادهای خاورمیانه، پناهندگان افغان، برخوردهای اعراب و اسراییل، رابطه ایران و آمریکا جوایزی را برایش به ارمغان آورده است. مصاحبه او با جیمی کارتر، رییس جمهور وقت آمریکا و خانم بی نظیر بوتو (نخست وزیر پاکستان) از توانایی او در این زمینه خبر می دهد. او با همسر و دو دختر خود لیلا و رویا در آتلانتا، شهر بزرگ جورجیا و مرکز سی.ان.ان زندگی می کند.
خانم امانپور: گران ترین خبرنگار جهان و خبرنگار خطرها
خانم کریستین امانپور، به عنوان گران ترین خبرنگار جهان از پدری ایرانی و مادری انگلیسی در لندن زاده شد. پدرش از مدیران هواپیمایی ملی ایران بود. کریستین چند سال از دوران کودکی خود را در تهران گذراند و تهیه چندین گزارش خبری او از ایران در سالهای پیش، دلیلی بر دلبستگیهای او بر سرزمین پدری اش است. او می گوید: خواهرم در رشته روزنامه نگاری در دانشگاه Rhode Island پذیرفته شده بود ولی من جای او نام نوشتم و به دانشگاه رفتم. نتیجه کار اینکه وی با عنوان دانشجوی ممتاز در مقطع کارشنانسی فارغ التحصیل شد. او کار خبری خود را ابتدا با سمت طراح گرافیک الکترونیک آغاز کرد و در سال 1983 به سی.ان.ان پیوست. نخستین سمت او در این شبکه، دستیاری میزهای خبرهای جهان بود ولی در مدتی کوتاه توانست پله های ترقی را بپیماید. کریستین امانپور را خبرنگار خطرها خوانده اند چرا که در بیشتر جنگهای کوچک و بزرگ در جهان حاضر بوده است. فلسطین اشغالی، افغانستان، عراق، سومالی، رواندا و سایر پوشش های خبری مفصل او در بالکان. او اکنون به عنوان دلیرترین و نام آورترین خبرنگار زن در جهان مطرح است. او موفق شده است در طول مدت خدمت خود در سی.ان.ان جوایز بزرگی را در زمینه روزنامه نگاری کسب کند. مصاحبه او با آقای خاتمی در اولین سال ریاست جمهوری اش ، که بطور مستقیم از سی.ان.ان و تلویزیون ایران پخش می شد از گفتگوهای بیاد ماندنی نه برای امانپور بلکه برای آقای خاتمی بوده است. مصاحبه ای که مردم ایران را در اوایل صبح یکی از روزهای زمستان سال 1997 از خواب بیدار کرد و به پای تلویزیونها کشاند. از دیگر مصاحبه های مشهور او می توان به مصاحبه با ژان شیراک رییس جمهور فرانسه در سال 2003، پادشاه اردن در سال 1999، پرویز مشرف در سال 2001، یاسر عرفات در سال 2000 و میخاییل گورباچف در سال 1999 اشاره داشت.
خانم بختیار: گوینده مهمترین خبرها
خانم رودی (رودابه) بختیار، خبرنگار دیگر ایرانی است که در شبکه خبری سی ان ان در آتلانتا به کار تهیه و گزارشگری خبر فعالیت دارد. او گوینده خبری سر تیتر اخبار سی ان ان استآمریکایی ها و سایر بینندگان شبکه سی ان ان در سراسر جهان، چند خبر مهم بیاد ماندنی را از او شنیدند. اولی که یک خبر فوق العاده تلخ بود: حادثه یازدهم سپتامبر 2001 آمریکا که بطور مستقیم از این شبکه پخش می شد و خانم بختیار وظیفه گزارش خبری آنرا در طول روز بر عهده داشت و دیگری نیز پوشش خبری عملیات آزادسازی عراق و سقوط صدام در بهار سال 2003 میلادی بود.وی کار خود را در سی ان ان با عنوان یک کارورز در سال 1996 و در شهر لس آنجلس آغاز کرد و یک سال بعد در شهر آتلانتا (دفتر مرکزی سی ان ان) به کار گزارشگری ویدیویی مشغول شد.خانم بختیار تجربه کاری خبری اش را در حوزه های بازرگانی و مالی آغاز کرد و بعدآ به سمت حوزه بین الملل سی ان ان سوق پیدا کرد. او نیز از جوایزی که مربوط به حیطه کارش بوده در سی ان ان بوده، بی نصیب نبوده است. در سال 2002 شرکت مشهور Lycos او را به عنوان یکی از 20شخصیت محبوب تلویزیونی در صنعت خبری و رسانه ها معرفی کرد. او فارغ التحصیل از دانشگاه کالیفرنیا در مقطع کارشناسی است.
پردرآمدترین روزنامه جهان معرفی شد
پردرآمدترین روزنامه جهان معرفی شد
نشریات هرالد تریبیون، نیوز کورپوریشن، اکونومیست، واشنگتن پُست، روزنامه چینی سوت چینا، روزنامه ژاپنی یومیوری و روزنامه سان هم پس از نیویورک تایمز در ردههای بعدی این فهرست قرار گرفتهاند.
همچنین در گزارش این مرکز بینالمللی آمده است: درآمد حاصل از فروش و توزیع روزنامه در سراسر جهان تا سال 2015 به بیش از 191 میلیارد دلار خواهد رسید.
این گزارش میافزاید: هر چند در سال 2010 درآمد قابل توجهی از طریق فروش و توزیع روزنامهها و نشریات به دست آمده، این درآمد در سالهای آتی هم به رشد خود ادامه میدهد اما با این وجود درآمد مذکور تاثیری در رشد اقتصادی کشورهای اروپایی و آمریکا نخواهد گذاشت.
معرفی روزنامه لس آنجلس تایمز
معرفی روزنامه لس آنجلس تایمز؛
دومین روزنامه مهم آمریکا
روزنامه لس آنجلس تایمز در ایالت كالیفرنیا چاپ و در سراسر غرب آمریكا توزیع می شود. تا سپتامبر ۲۰۰۵ این روزنامه با شمارگان ۸۴۳ ۴۳۲ خواننده در هر روز دومین روزنامه كلان شهرها پس از نیویورك تایمز در آمریكا بوده است. در حال حاضر سردبیری این روزنامه را دین پی. بكت به عهده دارد و مالكیت این روزنامه در اختیار شركت تریبیون است. به طور كلی لس آنجلس تایمز از موضعی بیطرفانه در ارائه مطالب برخوردار است اما در بخش سردبیری دارای گرایش چپ میانه است. در گذشته این روزنامه مالك ایستگاه تلویزیونی KTTV بود. لس آنجلس تایمز ۳۷ جایزه پولیتزر را تا سال ۲۰۰۴ به دست آورده است. از جمله آنها می توان به ۴ جایزه اشاره كرد كه در رابطه با ترسیم كاریكاتور در سرمقاله كه هر یك از موارد در زمینه گزارش های خبری روشنگرانه مربوط به آشوب های واتزو شورش های سال ۱۹۹۲در لس آنجلس دریافت شده است. در سال ۲۰۰۴ این روزنامه با كسب ۵جایزه، از نظر تعداد دریافت جوایز در یك سال پس از نیویورك تایمز، مقام دوم را تصاحب كرده است. بر طبق سالنامه جهانی، در سال های اخیر روزنامه لس آنجلس تایمز درمیان روزنامه هایی كه در سطح آمریكا به صورت گسترده توزیع می شود به مقام چهارم نایل شده است.
معرفی روزنامه واشنگتن پست
معرفی روزنامهی واشنگتن پست
روزنامهی واشنگتن پست بزرگترین و قدیمی ترین روزنامه در واشنگتن دی.سی است. این روزنامه در اوایل دههی 1970 با افشای رسوایی واترگیت بوسیلهی باب وودوارد و كارل برنشتاین در سطح جهان معروف شد. این روزنامه در زمرهی روزنامههای مشهور و خوب آمریكایی در كنار روزنامههای نیویورك تایمز، وال استریت ژورنال و لس آنجلس تایمز قرار دارد.
واشنگتن پست به خاطر گزارشهای دقیق و مفصلی كه از فعالیتها و اقدامات كاخ سفید، كنگره و دیگر واحدهای حكومت آمریكا ارائه میدهد، متمایز از دیگر روزنامههای آمریكا است.
به گزارش خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، واشنگتن پست بر خلاف نیویورك تایمز و وال استریت ژورنال به صورت ملی منتشر نمیشود بلكه از انتشار محلی در واشنگتن دی سی و شهرهای ساحل شرقی آمریكا برخوردار است.
این روزنامهی صبح كه جزو مهمترین روزنامههای آمریكا و جهان به شمار میآید در 1877 به صورت خبرنامهی چهار صفحهای به عنوان ارگان رسمی حزب دموكرات آمریكا تاسیس شد. این روزنامه در اوایل كار با مشكلات مالی بی شماری روبهرو شد تا اینكه در سال 1889 فروخته شد. مالك جدید روزنامه حجم صفحات و سایز روزنامه را تغییر داد اما به علت اینكه رویهی روزنامه بسیار محافظه كارانه شده بود توفیقی نیافت.
روزنامه نگاری که نتواند نقد کند روزنامه نگار نیست
تیترآنلاین - دکتر محمد سلطانی فر، دکترای ارتباطات با گرایش روزنامه نگاری، مدیر گروه پژوهشهای رسانهای مرکز تحقیقات استراتژیک مجمع تشخیص مصلحت نظام و عضو هیأت علمی دانشگاه آزاد اسلامی است. وی تالیفات زیادی در حوزههای ارتباطات دارد که از آن جمله میتوان به «پوشش خبری» و «فناوریهای نوین ارتباطی» اشاره کرد. گفتگویی با او انجام انجام داده ایم که میخوانید.
* روزنامه نگاری در چند دهه گذشته، تحولات بزرگی را پشت سر گذ اشته، به نظر شما چه تفاوتهای در مبانی روزنامه نگاری قدیم و جدید ایجاد شده است؟
** به نظر من یکی از انقلابهایی که ما میتوانیم نام ببریم که حوزه روزنامه نگاری را نه فقط متحول، بلکه زیر و رو کرده و شخم زده، تکنولوژیهای جدید ارتباطی است. این تکنولوژی بعد از پدید آمدن، شاید این تاثیر عمیقی که در روزنامه نگاری گذاشت را نتوانست در هیچ حوزه دیگری بگذارد. هم به لحاظ شکلی و هم به لحاظ محتوایی. شاید در برخی دیگر حوزهها فقط شکل یا محتوای را تغییر داده باشد، اما در این حوزه هم سرعت و هم تحول ایجاد کرد و هم محتوا را تغییر داد. امروزه تئوریهای جدیدی را در حوزههای ارتباطی شاهد هستیم که هیچگاه قبل از این نه شاهد آن بودیم و نه میتوانستیم شاهد آنها باشیم.
روزنامه چیست؟
روزنامه
روزنامه نشریه ای است که به طور مرتب و منظم تهیه، چاپ و پخش میشود و بی هیچ قید و شرطی در دسترس مردم قرار میگیرد. روزنامه نه بیانیه است و نه اطلاعیه و برای روشن ساختن افکار مردم بلکه به نشر اخبار و اطلاعات در زمینههای گوناگون و انتقاد و صلاحاندیشی در امور عمومی میپردازد.
خبر چیست؟
پرسشی كوتاه كه پاسخ جویی برای آن بخش وسیعی از ادبیات روزنامه نگاری را شكل داده است .
تعاریف متعددی از خبر وجود دارد :
- خبر گزارش واقعیت هاست اما هر واقعیتی را نمی توان خبر نامید .
- خبر پیامی است كه احتمال صدق و كذب در آن وجود دارد .
- خبر الزاما گزارش رویداد جاری ( تازه ) نیست .
- خبر رویدادی است كه قرار است اتفاق یبفتد .
- رویدادی كه برای یك نفر یا گروهی " ارزش خبری " دارد و برای دیگران ممكن است بی اهمیت باشد .
- اطلاعات مربوط به آنچه رخ داده است ، خبر نامیده می شود .
- خبر مجموعه ای از لغات و عبارات است كه وقوع یا انجام كاری را اطلاع دهد .
- خبر گزارش یك رویداد است ، آنچه یك گزارشگر می نویسد خبر نامیده می شود .
- خبر شامل هر اندیشه و عمل واقعی است كه برای عده كثیری از خوانندگان جالب است .
- خبر گزارش مناسب ، خلاصه و دقیق یك رویداد است نه خود رویداد .
- خبر نخستین گزارش از یك حادثه با معناست كه مورد توجه عامه قرار می گیرد .
- خبر نقل ساده و خالص وقایع جاری است .
- خبر باید فورا پس از حادثه به جریان افتد ، برای عموم جالب باشد ، حاوی اطلاعات تازه باشد ، خنثی نباشد و ادراكات فرهنگی جوامع خاص خود را منعكس كند .
میزان درآمد روزنامه نگاران در آلمان
میزان درآمد روزنامه نگاران در آلمان
شرق- شغل روزنامه نگاری و خبرنگاری در آلمان از جمله مشاغل نسبتاً پر درآمد به شمار می آید. هر چند میزان درآمد روزنامه نگاران در این كشور با توجه به محل و نوع كار آنها متفاوت است، ولی به طور كلی می توان گفت كه روزنامه نگاران در آلمان از جمله صاحبان درآمد بالا به شمار می آیند. بخش قابل توجهی از روزنامه نگاران آلمانی با بیش از یك رسانه كار می كنند و این مسئله نیز در بالا بودن درآمد آنها موثر است. در گزارش پیش رو تلاش می شود، اطلاعات بیشتری در مورد میزان درآمد روزنامه نگاران در آلمان ارائه شود.
روزنامه نگاری توسعه؛ فرآیندی برای گذار به مدرنیته
روزنامه نگاری توسعه؛ فرآیندی برای گذار به مدرنیته

نویسنده: محمد احمدی
سوال های اصلی تحقیق:
1- روزنامه نگاری توسعه یک ضرورت برای گذار از جامعه سنتی به جامعه مدرن است.
2- روزنامه نگاری توسعه تحت تأثیر عوامل خاصی در فرآیند مدرنیته تأثیر گذار است.
3- روزنامه نگاری خبر مدار، چالشی برای روزنامه نگاری توسعه است.
این مطلب عنوان کنفرانس آقای محمد احمدی درکلاس درس نظریه های نوین ارتباطات وتوسعه -اقای دکتر فرهنگی می باشد.
نظریات والگوهای حاکم برموضوع ارتباطات و توسعه: (نقش مطبوعات در رشد وتوسعه جامعه)
الف: دو رویکرد در مطالعات ارتباطی
1- وسایل ارتباطی
مک لوهان، ژان کلوتیه و رایزمن
2- پیام های ارتباطی
نظریه تزریقی، استحکام، برجسته سازی، وابستگی متقابل، شکاف آگامی، نظریه
کاشت، میانجی، نظریه های انتقادی و رادیکالی، نظریه های هنجاری(استبدادی،
رسانه های آزاد، مسئولیت اجتماعی دنیس مک کوئیل)، سوسیالیستی، توسعه بخش و
مشارکت دموکراتیک
مطبوعات در دیدگاه گوستاولوبون: (1931-1841)
1- از دست رفتن تسلط آموزش های کهن
2- رشد قدرت توده ها
3- طرح عقاید متنوع و متفاوت از سوی نشریات
گابریل تارد و مطبوعات:
مطبوعات سبب رشد همگان می شوند که عمده ترین خصوصیات آن عبارتند از:
جمع نامجاورات، کنش و واکنش ها .دیر... شکل می شود(پراکنده بودن جمع)، عقلانیت همگان، عمدتاً به جوامع صنعتی اختصاص دارد.
تونیس و مطبوعات:
مطبوعات با ساختن افکار عمومی، جهان را به سویی می برند که در آن کثرت دولت
ها در حکومتی جهانی، تضعیف شده و از میان خواهد رفت و نهایتاً جامعه ای
بین المللی به وجود خواهد آمد. آنها می توانند وقایع را به سرعت بسازند و
اشاعه دهند و به صورت غذاهای دلچسب برای جامعه درآورند.
ماکس وبر و مطبوعات:
1- عاملی جدید در قدرت اجتماعی اند؛
2- نقش تازه ای در سرمایه گذاری و گردش ثروت در جامعه دارند؛
3- مطبوعات، افراد را به جامعه می شناساند.
ماکس وبر می گوید:
1- چگونه مطبوعات می خواهند انسان مدرنی بسازند؟
2- ارزش های فرهنگی فرا فردی مؤثر بر مطبوعات چیست؟
مارکوزه و مطبوعات:
فرهنگ بسته بندی شده از سوی مطبوعات ارائه می شود. مار کوزه با تفکیک
«خواست های راستین» بشر از «خواست های کاذب» نقش مطبوعات را پس زدن خواست
های راستین به ضمیر ناخود آگاه و دامن زدن به خواست های کاذب چون خورد خواب
وشهوت......... می داند.
یورگن هابرماس و مطبوعات:
گستره همگانی و نقش نشریه ها و روزنامه در سده هیجدهم میلادی بسیار چشمگیر
است. او می گوید: تمایز میان عقیده فردی و افکار عمومی، نباید موجب سرکوب عقیده و آزادی بیان
شود. درست است که عقیده همگان فراتر از خواست ها، نیازها، اشتیاق ها و
باورهای فردی می رود، اما نمی توان به نامش سرکوب عقاید فردی را پذیرفت،
بلکه باید ارزیابی و ارزش گذاری آنها پرداخت.
روزنامهنگاری توسعه شخم زدن ذهن جامعه
همه اعضای یک جامعه روستایی بهخوبی به یاد میآورند جاده روستای آنها در چه سالی آسفالت شده است، هرچند شاید کمتر کسی به یاد بیاورد نام فرمانداری که جاده را افتتاح کرده، چه بود. همینگونه است نام رئیس اداره برق در سالی که روستا از نعمت برق برخوردار شد. برای روستاییان «چه» مهم است نه «که» و این تمایزی است که یک ذهن توسعهگرا را از ذهن غیرتوسعهگرا متمایز میکند. اگر از همان روستاییان بخواهید فهرستی از مزایایی که در اثر این تحولات توسعهای در روستا ایجادشده به شما ارائه کنند، ناامید نخواهید شد. «روزنامهنگاران توسعه» نیز مانند آن روستایی به «آنچه» رخ میدهد بیشتر توجه میکنند تا «آنکه» مسبب رخدادن شده است. از نگاه آنان، جامعه باید نیازها، امکانات و توان خود را بشناسد و مطبوعات بهتر است سمت و سویی متناسب با این مقولات توسعهای در مقابل جامعه درپیش گیرند. نگاهی داشتهایم به مقوله «روزنامهنگاری توسعه» و همکار روزنامهنگارمان جواد صبوحی، گفتوگویی را با علی گرانمایهپور، استاد روزنامهنگاری دانشگاه تهران در همین زمینه انجام داده است که به همکاران تقدیم میشود.
***
مقایسه درآمدهای روزنامه نگاران در ایران، اروپا و آمریکا

دنیای اقتصاد در ماهنامه مرداد ماه خود گزارش مقایسهای از وضعیت معیشتی روزنامهنگاران در ایران، آمریکا و اروپا به دست داده است
به گزارش همشهری آنلاین در این گزارش آمده است: در ایران میانگین دستمزد برای خبرنگاران تازه کار 220 دلار در ماه و برای خبرنگاران حرفهای 400 دلار است به عبارت دیگر خبرنگاری که با یک سال سابقه کاری وارد حرفه روزنامهنگاری شده است سالانه 2640 دلار حقوق و خبرنگاری که بیش از 5 سال سابقه کاری دارد 4800 دلار دریافت میکند. این درآمد برای دبیران سرویس و سردبیران روزنامههای ایرانی حداقل 550 دلار و حداکثر 2000 دلار در ماه محاسبه میشود.
حقوق یک روزنامهنگار با سابقه 5 - 10 سال در ایران در مقام دبیران سرویس سالانه چیزی حدود 6600 دلار و حداکثر 8000 هزار دلار محاسبه میشود و یک روزنامهنگار کارکشته با سابقه 10-20 سال کار روزنامهنگاری نیز در صورت فعالیت مستمر در یک تحریریه حداکثر سالانه 24000 هزار دلار درآمد دارد.
این در حالی است که بر اساس مطالعات مرکز تحقیقات آمریکا حداقل میزان دستمزد برای یک روزنامهنگار آمریکایی با یک سال و کمتر از یک سال سابقه کاری دارد معادل 30 هزار دلار در سال برآورد می شود. نگاهی به میزان درآمد روزنامهنگاران اروپایی نیز با وجود اینکه آنها در مقایسه با روزنامهنگاران آمریکایی حقوق کمتری دریافت می کنند نیز نشان دهنده فاصله معنادار حقوق دریافتی آنها با روزنامهنگاران ایرانی است. حداقل دستمزد برای یک روزنامهنگار کارآموز در اروپا 10 هزار دلار در سال است در حالی که حداکثر میزان حقوق دبیران سرویس روزنامه های ایران (با فرض اشتغال در یک رسانه) به سختی به 8 هزار دلار در سال میرسد.
ممکن است برخی این نکته را مطرح کنند که با توجه به اینکه روزنامهنگاری و روزنامه خوانی برای مردمان ساکن در قاره های اروپا و آمریکا به یک عادت و در واقع نیاز هر روزه تبدیل شده استت، طبیعی است برای روزنامهنگاران بازار کار بهتری و به تناسب آن موقعیت های شغلی با درآمدهای بالاتر وجود داشته باشد به عبارت بهتر در یک نظام توسعه یافته و دارای مطبوعات توسعه یافته انتظار روزنامهنگاران از نظر حرفهای، کارایی و شرایط کلی کار عملکرد به مراتب بهتری دارند، روزنامه ها در این کشورها با تیراژ بالاتری منتشر میشوند و به فروش میرسند و در نتیجه و در یک فرایند منطقی روزنامهنگاران حقوق بیشتری دریافت می کنند اما با وجود صحت چنین دیدگاهی و تاکید بر اینکه نمی توان انتظار داشت در کشوری که هنوز فاقد یک نظام توسعه یافت مطبوعاتی است و حداکثر شمارگان روزنامه های آن از 2 میلیون نسخه در روز فراتر نمی رود انتظار داشت روزنامهنگاری در شمار حرفههای پردرآمد قرار گیرد.
اما نگاهی به فاصله فاحش میان میانگین جهانی حقوق متوسط روزنامهنگاران مبتدی و تازه کار در جهان و میزان دریافتی روزنامهنگاران در ایران نشان دهنده واقعیت های دیگری است.
بر اساس آخرین آمارهای جهانی متوسط حقوق روزنامهنگاران در جهان 35 هزار دلار در سال بر آورد می شود. آمارهای دیگری نشان میدهد کمترین میزان دستمزد برای روزنامهنگاران آماتور و افرادی که کمتر از یکسال سابقه کار دارند و دوره های کارآموزی را سپری میکنند یا تازه به اتمام رساندند هزار دلار در ماه است.
این در حالی است که نتایج یک تحقیق که توسط انجمن صنفی روزنامهنگاران ایران انجام شده نشان می دهد میانگین حقوق روزنامهنگاری در ایران برای مردان 260 و برای زنان 170 هزار تومان است. (خبرگزاری ایسنا)